川平落日迥,落照满川涨。复此沦波地,派别引沮漳。
耿耿流长脉,熠熠动微光。寒乌逐查漾,饥鹈拂浪翔。
临泛自多美,况乃还故乡。榜人夜理楫,棹女暗成妆。
欲侍春江曙,争涂向洛阳。
林深岚气重,一犬吠寒烟。
高思天云外,新房柏树边。
爱蒲寻石种,惜茗滤泉煎。
昔创如来殿,老於师一年。
昔别青梅酸,今来黄叶堕。
叶随却归根,窗隙见驹过。
大巧亦自然,小智空琐琐。
一言取封侯,千金贾奇祸。
达人知倚伏,去就无不可。
天公亦可为,妙用正在我。
孤鸟上鱼梁,行人雨湿装。两行堤柳翠,一片野云黄。
问路从渔父,沿河到普庄。故人冠亦白,相见各神伤。
满路尘嚣不耐愁,眠牛冈上自清秋。
霜高木叶流丹冷,宜为黄花一举瓯。
踊甓皇都壮,盘基紫宙雄。
山河供远目,檐户发高风。
梯险三休上,轮开一气中。
门当谷子午。影落陌西东。
韵铎翻天籁,危觞驻夕红。
侧聆悲下俗,仰面识长空。
绝若神挤至,深壁壑暗通。
人寰如蚁垤,身世甚秋蓬。
叹息兴亡地,沈吟制作工。
清思抱明月。狂欲把鸿飞。
去矣登临兴,巍乎造化功。
凉襟当爽垲,幽意入鸿蒙。
头角峰如揖,丹青树不同。
城郭回迤逦,阁殿失穹隆。
可使孤怀放,胡为万恨终。
何当得壮士,提取出尘笼。
蓄水滋兰畹,开窗近竹林。
败糊黄虮閧,断简老虫侵。
酒尚欺人病,诗能对客吟。
晨昏一饮足,此外不关心。
病来断酒笑独醒,南山遥对北窗青。心閒梦觉日当午,啼鸟数声花满庭。
四郊无警被桑麻,洙水源头旧是家。
爱客屡悬高士榻,开荒宁种故侯瓜。
酒边病减知弓影,灯下歌长拂剑花。
闲却阵图云鸟势,看山随处岸乌纱。
主恩挥涕湿朝霞,摇落西风素柰花。
犹记绿鬟初覆额,相将女伴选良家。