春江风易恶,故作客行难。
晴日开野色,朝寒醒醉颜。
归人出断岸,去翼复前山。
淹泊无谁语,村翁亦往还。
耕田衣食苦不足,悠悠送子长河曲。
同行不可别未忍,日暮河边仰天哭。
男儿从军薄妻子,妇人随夫誓生死。
封侯佩印未可知,不道沙场即为鬼。
四月月圆登快阁,天半晚窗雷雨入。邑中上客携酒至,欧阳罗子咸来集。
去年为阁初筑台,我时登之雷雨来。神明似有两岁约,晴雾歘值千山开。
千山回转江中流,徙倚阑干增暮愁。夕日下看衡岳破,波涛左顾匡庐浮。
苦思昨年生盗贼,大江南接江之北。烽火遥连海岱红,杀云眼见鄱阳黑。
斯邑汹汹今始安,我今对酒能不宽。诸君稍减般移苦,百姓新回种植欢。
北风江涌月东来,更说夙昔俱停杯。阴晴仓卒不自料,万事恍惚谁能猜。
潢池暂殄干戈衅,向隅犹抱疮痍哀。劝君置此勿复道,放歌且与云徘徊。
江平无风面如镜,日午楼船帆影正。
忽看千尺涌涛头,颇动老子乘桴兴。
涛头汹汹雷山倾,江流却作镜面平。
向来壮观虽一快,不如帆映青山行。
嗟余往来不知数,惯见买符官发渡。
云根小筑幸可归,勿为浮名老行路。
旅窜南方远,传闻北使来。旧庭知玉树,合浦识珠胎。
白发因愁改,丹心托梦回。皇恩若再造,为忆不然灰。
梦寐风仪近十年,尘埃无路睹云天。
清朝未得荣簪绂,黄卷何妨乐圣贤。
物外高情谁与共,人间佳句已争传。
欲知富贵终难动,一片丹心本寂然。
春旗柳色映门闾,华扁新题节妇居。作传小裁青竹简,疏封近降紫泥书。
河壖松柏风烟外,阶戺芝兰雨露初。三釜及亲殊未晚,花前何日奉安舆。
恒之山,相叠峙,幽燕以南亘万里。苍厓高出几千仞,古称北岳中天起。
但见日月来东西,苍藤古木啼青兕。张公筑室读书舍,其下闭户不出识。
者寡左图右史日,相亲下笔文词袭。班马胸中更有治安书,披腹琅玕欲倾写。
一朝选入游上庠,文彩灿烂云锦章。许身报国竭忠荩,佐治圣世如陶唐。
秉心精白恒自守,高谊如公世罕有。朅来辅政居建邦,化民已见风俗厚。
生平节操如秋霜,礼法雍容睦僚友。春风夜坐政事堂,思看旧书那能忘。
白云缥缈在眉睫,绿树晻霭遥相望。君亲两立不可置,惟愿寿考如天长。
恒之山,渺何许,南闽远望青天高,更有幽人时仰止。
吁嗟世事落黄间,倦矣人间行路难。
流水随钟子乐老,仙舟徒羡李膺观。
从来豪杰为时出,到底功名耐久看。
大厦将成要梁栋,雪深方见玉龙寒。
路询山市宿,店近石桥横。
老水穿檐过,低窗照水明。
雨声凄客思,野处惬幽情。
沽酒聊牵睡,茅柴醉不成。