五十莱衣宦海荣,每将忠谠报平生。
暂分竹去宽宵旰,又赐环归近圣明。
人物渺然须引类,东南竭矣愿休兵。
功名自重囊中物,感悟从来看积诚。
要衣须破束,欲炙须解牛。当年不快意,徒为他人留。百岁之约何悠悠,华发星星稀满头。峨眉螓首聊我仇,圆红阙白令人愁。何不夕引清奏,朝登翠楼,逢花便折,闻胜即游?鼓腕腾棍晴雷收,舞腰困褭垂杨柔。象箸击折歌勿休,玉山未到非风流。眼前有物俱是梦,莫将身作黄金仇。死生同域不用惧,富贵在天何足忧!
锄田当日午,汗滴禾下土。谁念盘中餐,粒粒皆辛苦。
一纸家书百感生,宦游人负杜鹃声。廿年未遂慈帏养,万里轻分手足情。
栗里有田堪守拙,桃源无地可归耕。流光坐惜堂堂去,何日乡园昼锦行。
客散烛亦尽,明月共寂寥。
三生东华梦,岁晚依曾寮。
秋宵岂不凉,客心自如烧。
循檐耿无寐,顾影自萧萧。
徐州文壤基崇坛。老蔡径尺刳心肝。
铜槃照夜血光碧,上有惨澹双镆干。
请君载书许君死,彻器未竟盟已寒。
了知今人不如古,古人亦有难知处。
张生刎颈殓陈馀。郦儿给印屠诸吕。
劝君结交勿结心,报君多是逡巡人。
救饥重脱嗾獒厄,出淖曾叨食妈恩。
轻言诧心腹,心腹为祸媒。
畏途搀空薄侧掌,要离孤冢空崔嵬。
我愿中堂置瓮常盛酒,后列丝竹前宾友。
细腰灯前拓秋窗,有来白事酹其口。
交亦不必结,名亦不必闻。
燕南氍毹藉地醉,千载一笑平原君。
一枝炯炯照人寒,绝似溪桥立马看。
只恐春风解相怨,漏他消息入毫端。
今年春日殊无赖,不逐黄衫作伴游。学道十年心似醉,怀人一别岁如流。
残山剩水尘凡隔,瘴雨蛮烟日夜浮。战伐即今怜壮士,功成谁拟觅封侯。
涧水松风声不断,白云飞上屋头栖。
山中昨夜孤吟客,只把无眠便作题。
望望峰峦紫翠凝,杖藜补屐谩登登。樵歌谷静声相荅,雨霁林香气欲蒸。
行乐可无诗似锦,从容那用酒如渑。何当摆脱尘中虑,许我移家共作朋。