缅想封唐处,实惟建国初。俯察伊晋野,仰观乃参虚。
井邑龙斯跃,城池凤翔馀。林塘犹沛泽,台榭宛旧居。
运革祚中否,时迁命兹符。顾循承丕构,怵惕多忧虞。
尚恐威不逮,复虑化未孚。岂徒劳辙迹,所期训戎车。
习俗问黎人,亲巡慰里闾。永言念成功,颂德临康衢。
长怀经纶日,叹息履庭隅。艰难安可忘,欲去良踟蹰。
苎萝山下如花女,占得姑苏台上春。
一笑不能忘敌国,五湖何处有功臣。
万乘凄凉蜀路归,眼前朱翠与心违。
重华不是风流主,湘水犹传泣二妃。
歇马馀残照,循墙谒閟宫。冠裳王者并,俎豆圣人同。
战国风趋下,斯文日再中。低徊抚松柏,惆怅仰龟蒙。
不必奇峰劈巨灵,天然苍翠耸围屏。悬岩溜滴龙潭黑,绝壑云迷鸟道青。
祖逖渡江怀击楫,屈原忧国且扬舲。稽山镜水春如许,聊共先生倒玉瓶。
韩江东望水连天,海燕南归又一年。世外有僧非佛骨,人间无欲是神仙。
阴那万仞真惭愧,瓶水千株也大颠。閒阅三春又三月,青山无恙且安禅。
空林一径破秋烟,选胜无如此地偏。但把茱萸酬暮节,何须丝竹写中年。
千重红树新霜后,四面青山落照前。去去不嫌归路暝,满湖渔火送游船。
苧萝山下如花女,占得姑苏台上春。一笑不能忘敌国,五湖何处有功臣。
黯黯日欲暮,萧萧风正寒。策马渡此水,荒荒路行难。
虎狼肆其虐,发怒上指冠。吾志纵不遂,吾事则已完。
剑术亦小技,负义非所安。悠悠论成败,千载空波澜。
危亭跨幽涧,涧水日潺湲。响与鼓钟应,静无车马喧。
布金因利物,漱玉自澄源。练引千寻远,珠倾万斛繁。
倚空横石壁,夹岸带山樊。涨骇天河决,湍流地轴翻。
僧栖真梦觉,客至涤尘烦。不尽登临意,忘言愧有言。