今日平安出岭时,瘴氛犹觉润征衣。
一条路入江南去,万里人从海上归。
芳樽临楚水,幽思误濠梁。棠憩春鸠乱,蘋流晚岸香。
艰难瞻使节,贫贱耻宾行。独有风前桂,朝来借露光。
吹角愁中初雁声,相怜相见不胜情。虎头恨在归蒙诏,羊舌交存过穗城。
第宅已空唯拄剑,蓼莪虽废尚携籯。与君同是流离客,聊赠穷途泪一倾。
嫩黄水色接崇明,遥岸风光俨画成。送客纡徐入黄浦,天涯海尽树丛生。
海波不起天风小,大鹏塌翅老荒岛。饥来乞食向小鸟,瓦缝粮空不能饱。
莺鸠飞抢纷榆枋,大鸟承讥黯自伤。天寒岁暮霜风急,云翼垂垂渐非昔。
君不见,天马踔蹄九垓褊,泥龙宛转石濑浅。龙侪蠙獭马槽枥,过者谁能一回睫。
徒闻邱平垄灭时,披榛破莽珍鳞骨。噫吁嚱,天苍苍兮野茫茫,天荒地老悲恨长。
白日速兮岸谷忙,一笑人间墓草荒。下为流丐上帝王,美人才士纷道旁。
身命化作黄埃黄,古今不独此鸟有如此,胡为为之俛仰摧肝肠。
且图日倒三百觞,醉挟巨管追电芒。砊磕淫裔莫敢当,矫首嘘气紫玉光。
上续修霓之修千丈强,吸尽云霾烟冱,与尔青天白日同翱翔。
空馀马鬣五湖隅,不见巫阳降紫都。万里云山栖大鸟,廿年风雨泣诸雏。
及门尽望西州树,此地曾还合浦珠。回首音容竟何处,白杨萧瑟惨啼乌。
对酒诚可乐,此酒复芳醇。如华良可贵,似乳更堪珍。
何当留上客,为寄掌中人。金樽清复满,玉椀亟来亲。
谁能共迟暮,对酒惜芳辰。君歌尚未罢,却坐避梁尘。
云横迷远岫,波净趁轻鸥。江边傍晚一归舟。垂杨岸,蓼花洲。
天欲暝,载月任遨游。
平野有千里,居人无一家。甲兵年正少,日久戍天涯。
肩舆冲晓作山游,黄叶迎风面面秋。过眼飞云应我笑,隔林啼鸟向人留。
石阶竹迸苔痕破,玉井龙归雨气收。谩简禹书寻往迹,茫茫何处是江流。