长怀杜陵老,遐想靖节翁。二子不并世,千载馀清风。
君为南国秀,志气陵苍穹。盘屈不得伸,妙略参元戎。
归来侣渔樵,香火陪琳宫。卜居牛斗墟,筑室瓦砾中。
依然植五柳,彷佛馀四松。南窗有幽意,寄傲膝可容。
拊床寒月侵,曝背微阳通。琴书乐忘忧,尊中常不空。
吾乡有诸杜,源流自祁公。归欤有成言,葛巾永相从。
扁舟访我海边村,笑语俄惊隔九原。萧寺新题云有态,故乡清誉玉无痕。
伤心姹女能传业,衔痛慈亲尚倚门。纼绋情乖临穴送,一尊聊酹若敖魂。
江接东溟阔,潮从八月高。
只应风捲浪,谁遣怒成涛。
舟楫乘流迅,鱼龙得意豪。
瀛洲今不远,好去钓金鳌。
袁自陈分,初尚蹇连。越秦造汉,博士发论。司徒任德,忍不锢人。
收功厥后,五公重尊。晋氏于南,来处华下。鸿胪、孝侯,用适操舍。
南州勤治,取最不懈。当阳耽经,唯义之畏。石州烈烈,学专春秋。
懿哉咸宁,不名一休。趋难避成,与时泛浮。是生孝子,天子之宰。
出把将符,群州承楷。数以立庙,禄以备器。由曾及考,同堂异置。
柏版松楹,其筵肆肆。维袁之庙,孝孙之为。顺势即宜,以诹以龟。
以平其巇,屋墙持持。孝孙来享,来拜庙庭。陟堂进室,亲登笾铏。
肩臑胉骼,其樽玄清。降登受胙,于庆尔成。维曾维祖,维考之施。
于汝孝嗣,以报以祗。凡我有今,非本曷思。刻诗牲系,维以告之。
昨宵枕上听风雨,秪恐纷披花欲残。晓起寻芳来涧外,依然玉树两相欢。
当轩酌酒酹花神,愿得年年对此辰。莫就开时看早暮,枝南枝北总芳春。
纵是虎头尽不成,龙麟盘郁数枝横。更斟雪酒孤芳共,东望海云片月生。
徙倚高枝凌短鬓,摘来杯里注春愁。也知一别扬州去,他日相思洛水头。
春台偃蹇数朝枝,风雪几侵冰玉姿。向晚不知何处笛,一声忽动故园思。
绛蒂黄中香气浮,花开五数恊中畴。君王若喜调商鼎,移向上林玉槛头。