节里人家笑语饶,日高犹自烛光交。
霜林遮眼八九叶,露竹出墙三四梢。
牙牌占彩贴红纱,袅袅双茎欲努芽。玉案遥将溱洧水,金盘绝胜魏姚家。
分从汉掌俱沾露,种出梁园不让霞。为报江南佳丽甚,王孙春色到天涯。
维旄茀蓠,在泽之湄。子来自燕,于以将睽。
维旄茀荟,在泽之涘。予之来邢,于以将贽。
既觏则降,胡惙其忧。河岳中移,两曜不仇。
白驹既餔,云何不辕。裳衣在躬,启明流天。
虽有餔浆,无裨渴饥。岂鲜弟昆,在生则依。
安能离形,与子周还。优哉游哉,庶以愉年。
色换虚窗曙,寒侵陋室穷。雁迷天一色,鸡唱夜方中。
客棹帆应重,薰笼火不空。此时钟岳影,白昼宛疑同。
二十四番花信风,此风先到寿阳宫。若教吹入罗浮洞,笑杀江南白发翁。
仙翁得仙朝玉皇,当时种杏盈山冈。传闻落英堰流水,每到三月溪泉香。
白云霏霏出幽谷,独鹤沉沉唳乔木。寒潭深处睡蟠龙,灵草芳时跃青鹿。
丈人何年居此间,诜诜孙子如芝兰。抱才求进十五六,亦有随计乡书还。
步兵傲世逸千载,谁道风流至今在。软炊玉粒烹黄鸡,客子虽多竟相待。
我爱长吟登好山,到此便欲辞尘寰。可能筑室辄延我,为君鍊熟黄金丹。
丹成大笑分一粒,坐令绿发回朱颜。浮生百岁不早悟,日月扰扰空循环。
前岁菖蒲酒,临汀共一樽。回思当触网,犹有未招魂。
抱义君偏厚,馀生我尚存。都城酬此酌,佳节可重论。
栾栾馀病骨,踽踽本孤臣。夷饿怀餐粟,轲居忆徙邻。
旧围宽胁带,镵刻暗书筠。亲见扬雄者,容仪不动人。
为爱当年濯濯姿,动春摇雾不胜垂。
條供越绝千丝纲,叶斗章台半额眉。
肯共桑榆悲日晚,宁同枳橘过江移。
待君合抱相看岁,定是金城洒涕时。
风过龙山万里沙,密霙疏霰渺无涯。
台疑穆满都成璧,树忆黄奴并是花。
曾许轻姿饶白羽,解将寒力减流霞。
梁王不悦邹枚老,同坐睢园念岁华。