野阔风吹袖,茫茫平楚间。秋随人意冷,云共客心閒。
鸟坠将残夜,烟生欲暮山。怪他乌桕树,著意染衰颜。
朝驱牛,出竹扉,平野春深草正肥。暮驱牛,下短陂,谷口烟斜山雨微。
饱采黄精归不饭,倒骑黄犊笛横吹。
雁北飞,人北望,
抛闪煞明妃也汉君王。
小单于把盏呀刺刺唱。
青草畔有收酪牛,
黑河边有扇尾羊,
他只是思故乡。
南山低对紫云楼,翠影红阴瑞气浮。一种是春长富贵,大都为水也风流。争攀柳带千千手,间插花枝万万头。独向江边最惆怅,满衣尘土避王侯。江色沈天万草齐,暖烟晴霭自相迷。蜂怜杏蕊细香落,莺坠柳条浓翠低。千队国娥轻似雪,一群公子醉如泥。斜阳怪得长安动,陌上分飞万马蹄。
锄田当日午,汗滴禾下土。谁念盘中餐,粒粒皆辛苦。
雩娄陂水旧风烟,可喜斯民得繼传。
万顷稻粱追汉日,五门疏凿似齐年。
才高欲献营田策,公暇还来泛酒船。
称与淮南夸好事,耕歌渔唱已相连。
衡之山,郁苍苍。
我有佳人,在山之阳。
木难为佩兮云锦为裳,爱而不见兮我心忧伤。
安得为鹍鹏,凌风置君傍。
游宴不知厌,杜陵狂少年。花时轻暖酒,春服薄装绵。
戏马上林苑,斗鸡寒食天。鲁儒甘被笑,对策鬓皤然。
弱冠投边急,驱兵夜渡河。追奔铁马走,杀虏宝刀讹。
威静黑山路,气含清海波。常闻为突骑,天子赐长戈。
苦乐迎春咏四愁,诏书未暇蔽要囚。
已知行止关天命。暂卜穷通听鬼谋。
移监窖幽餐鼠草,奉春械击易羊裘。
何时放我南归便,抱瓮躬耕死即休。
幽燕向日边,裘马去翩翩。碛迥沙如雪,河穷浪入天。
上书双阙下,待诏五门前。壮节多奇遇,无烦愧往贤。