三晋连年苦被兵,九重拊髀忆豪英。
诏书更不从中御,万里长城一委卿。
君侯生长在炎洲,塞外层冰草木愁。祗怜军士犹寒色,腊尽辕门不御裘。
不择南州尉,高堂有老亲。楼台重蜃气,邑里杂鲛人。
海暗三山雨,花明五岭春。此乡多宝玉,慎莫厌清贫。
金殿萤流月半沉,君王当日宠恩深。
风清香箧捐秋扇,露冷空闺急暮砧。
别院频翻鹅管玉,长门深锁兽环金。
可怜碧海青天外,谁识姮娥夜夜心。¤
至人贵素行,而岂外物慕。儒冠三十秋,曾不殊布素。
窗前贮古书,日夕诵且悟。皋比坐谈道,正声起韶濩。
时时缀文章,下笔骋迁固。诸生日抠趋,蔼蔼揖风度。
苏湖百载馀,今复见矩步。杏坛春日晴,弦歌有深趣。
视彼富贵荣,何如草间瓠。不学夸毗子,磬折趋末路。
黝奴生长西南夷,朅来中国蒙公知。提携十年行万里,宠爱肯为新人移。
但愿结发为玄妻,不愿能歌名雪儿。夜寒僮仆尽僵缩,我独妩媚呈馀姿。
只惭家世不可考,辩舌推源烦惠施。苦言泸水异京水,生女那复白如脂。
或疑乌几定乃祖,又言黑貂为姆师。托身似与青女约,荐枕常须黄妳随。
长伸两脚得安卧,莫作杜老怜腰支。他年老朽幸勿弃,从来弱质不自持。
贤哉翁诗善名我,不须更换昆崙诗。
黄纸争看淡墨书,人人自恐姓名无。用心正似争蛮触,出手何如得雉卢。
路入广寒人共羡,捷传城濮气争呼。回思三十年前事,华发萧萧一病夫。
奉诏甘泉宫,总徵天下兵。朝廷备礼出,郡国豫郊迎。
纷纷几万人,去者无全生。臣愿节宫厩,分以赐边城。
夜半孤灯涸井傍,童山竭泽世茫茫。马声嘶彻炎风起,不是征人亦断肠!
君不见芳树枝,春花落尽蜂不窥。君不见梁上泥,
秋风始高燕不栖。荡子从军事征战,蛾眉婵娟守空闺。
独宿自然堪下泪,况复时闻鸟夜啼。