野客如浮云,随风恣天行。好游练水弄明月,放舟却恐群鸥惊。
迩从阴厓斩苍玉,万竿萧森成一束。紫箨深穿菡萏香,翠梢犹映菰蒲绿。
桴溪仙人乘兴来,何须鼓棹烟涛开。轻飙一日九潭遍,鱼鸟到处无嫌猜。
忽然飘飖镜中走,却逐灵槎贯牛斗。拟乘莲叶天上游,下视万物俱刍狗。
即今放浪已忘机,烟雨滩头任不归。芦花摇影醉眠处,笑尔云帆海上飞。
处处征胡人渐稀,山村寥落暮烟微。门临莽苍经年闭,身逐嫖姚几日归。贫妻白发输残税,馀寇黄河未解围。天子如今能用武,只应岁晚息兵机。
朱崖擅珍鸟,鹦鹉独专名。满庭榕叶春昼晴,飞来却向花间鸣。
三月蛮江春水绿,日斜还傍江头浴。弱羽翻风湿翠流,爪痕蹴浪珊瑚束。
间关更作断肠声,水流花落难为情。乌台使君午梦醒,隔帘细雨春冥冥。
中堂高迢迢,下有三青槐。于时夏气清,新柔亦何佳。
流阴回绮疏,分绿凝缇帷。好鸟相和鸣,凉飙倏而来。
步庭玩芳景,始觉心怀开。古人迈种德,谅足希鼎台。
兹植有荣悴,令德无少衰。
雨暗蒹葭浦,烟青杨柳津。有劳修月手,来访卧云人。
落笔向来事,无锥今岁贫。故山何处是,落日大江滨。
一路岩花紫间黄,晨来雾气袭山光。人情得饱常求适,国策多纷便可亡。
世已创深擐万甲,敌方气竭结诸恙。且谋饮啄看棋劫,秋色无涯树郁苍。
堂中绮罗人。
席上歌舞儿。
待我光泛滟。
为君照参差。
清源秋夜下长河,独客孤舟月色多。浊酒未缘倾宿好,高才那得听新歌。
南都梦绕同台署,东阙天教接佩珂。忽忆毗陵旧分袂,薰风回首廿年过。
北风吹海氛,雄鲸偃修鳍。皇皇择木鸟,落日将安之。
清霜摧丰林,枯沙没卑枝。况复天地闭,岂汝飞腾时。
嗷嗷复嗷嗷,途穷愈多岐。寸心增郁陶,拊髀潜生悲。
苍茫欲问津,谩使行人嗤。赖有鲁连子,亦在东海湄。
举手谢浮世,共欲寻安期。扶摇三山巅,笑傲云涛低。
半夜开扶桑,弄日腾清辉。伊昔孔尼父,亦欲居九夷。
世网傥可逃,去去夫何疑。
高为巅峰下为壑,群木惨惨风欲作。浮红动翠何许似,别崦残云明佛阁。
眼中疑此洛南山,咫尺便到龙门湾。暗潮已落州渚出,新月未上渔樵还。
商侯胸有群玉府,借酒时时一轩露。延春阁下墨淋漓,馀情亦及沧洲趣。
好山好水如高人,岂直貌敬将心亲。平生几梦奉先寺,不知猿鸟犹相嗔。
君不见饮酒吟诗狂太白,曾是匡山读书客。泥涂失脚走憧憧,岁晚看云情脉脉。
生今益壮业益修,未可造次思岩幽。披图渍墨歌远游,我无桓玄寒具油。