阶前月色与蛩声,阶上愁人坐复行。秦谷入霜空有梦,越山无计可归耕。穷途若遣长堪恸,华发无因肯晚生。不似扁舟钓鱼者,免将心事算浮荣。
亭皋霜重飞叶满。听西风断雁。闲凭危阑,斜阳红欲敛。
行人归期太晚。误仿佛、征帆几点。水远连天,愁云遮望眼。
江头伊轧动柔橹。渐楚天欲暮。浩荡轻鸥,波间自容与。
岸蓼汀苹无绪。更满目、潇疏江树。此意何穷,凭谁图画取。
自古分功定,唯应缺又盈。一宵当皎洁,四海尽澄清。
静觉风微起,寒过雪乍倾。孤高稀此遇,吟赏倍牵情。
阴魄出海上,望之增苦吟。冷搜骊颔重,寒彻蚌胎深。
皓气笼诸夏,清光射万岑。悠然天地内,皎洁一般心。
郑公负才名,流落四十年。
高视隘八荒,天寒坐无毡。
忘形赖司业,时与送酒钱。
嗟予樗栎材,臃肿世所捐。
云何附青云,拜赐追前贤。
开壶对青樽,内愧颜靦然。
公乎廊庙姿,直干上参天。
袨服群娃宫,不虞姑争妍。
陋儒气填臆,感慨聊自宣。
辱惠不知报,强歌成短篇。
对月题诗过几人,不知何句与渠亲。
精神尢向水中活,形状直须天上真。
紫磨一轮开作屋,桂花千朵斫为薪。
寒儒老矣心犹在,诚念唐虞有野臣。
重阳近也,枫残菊嫩不胜秋。远峰相对如愁。且喜闲斋无事,脱帽暂淹留。
看张郎新句,潇洒风流。
吟仙醉侯。问此乐、人在否。花下双螯在手,一笑奚求。
红灯影里,听清谈、靡靡胜王刘。更何用、赵瑟齐讴。
京华逆旅,转头岁月十年中。悠悠真赏难逢。牢落黄金已尽,仆马亦龙钟。但平生豪气,未减元龙。临江故封。吴与蜀,渺西东。此幕聊堪一笑,且叹途穷。扁舟南下,正霜落荆门江树空。诗有兴、说与飞鸿。
草堂潇洒,今年初种碧琅?。更宜野菊幽兰。便信先生于此,真个不求官。但西负揽镜,落日凭栏。耕笔钓*。算遭遇,未应难。好待青霄得路,稳上长安。良辰乐事,且展放尊前舞袖宽。天影外、秋色南山。