漠漠复霏霏,为君垣上衣。昭阳辇下草,应笑此生非。
掩蔼青春去,苍茫白露稀。犹胜萍逐水,流浪不相依。
虽言千骑上头居,一世生离恨有馀。
叶下绮窗银烛冷,含啼自草锦中书。
剩船鹦鹉洲。题诗黄鹤楼。金谷铜驼梦,湘云楚水愁。
少年游。好怀依旧,故人还在不。
梳鬟照寒泚,寒泚知贞胸。
整鬟摘秋芳,秋芳无冶容。
平生几偃蹇,今逐梁君鸿。
既甘布裙绩,宁厌短褐舂。
剔目信已笃,刲耳何所从。
独抚箜篌谣,河流自潨潨。
万顷琼瑶烂不收,从今便合庆来牟。
与君莫负登临约,不是偷闲作浪游。
慇勤里社间,谈笑文字会。平生一尊酒,无虑千百醉。
问梅穷涧冈,乐事此其最。风霜尽木末,冰雪封户外。
谁其念岑寂,自得以颠沛。岁寒二三友,已不数苍桧。
卓彼方山翁,自许行偕辈。古心味玄酒,于世百不嗜。
少小诵佳篇,搜句亦奇伟。年来久不作,吾党几丧气。
珠璧忽堕前,畴昔曾梦寐。三咏结束语,坐令百感至。
来者恐未然,往者非所计。汗青几名节,徒起千载喟。
麻姑井边一株杏,花开不如古时红。西邻蔡家十岁女,年年二月卖东风。
东风吹人千万里,青蘋花发前湖水。江南女子木兰舟,却采蘋花泛流水。
水流花发春光好,失时不采花应老。年少吴侬歌懊恼,白晰容颜半枯槁。
倏然来去双彩凫,化作汝舄穿云衢。汝佩复解江妃珠。
龙宫蛟室本不隔,相期更有潇湘客。
繄自辞京邑,遥遥十六年。婚姻谢儿女,游眺历山川。
总谓终聊尔,谁知事偶然。忧来唯洒泪,魂逐夜台边。
孤馆灯初暗,虚窗月正明。寒衣犹未补,风递捣砧声。