长安孤月半轮明,征夫远戍蓬婆城。古来离别难为情,况复萧条朔思生。
寒蛩东壁切叨鸣,不堪墙外砧杵声。感君独宿涕泗零,梦回枕席光荧荧。
起视银河天半横,枝头双鸟栖不惊。念我独兮忧伤并,安得沙场烽燧清。
腰县鹊印缦胡缨,鸳鸯为被合欢成,与君相对坐调笙。
巾车入郭解愁颜,著我群贤俎豆间。
小队出郊还许从,清诗首唱讵容攀。
溪风杜守吟秋浦,云月韦侯夸盛山。
何似赤城遗暑湿,东湖尽醉碧筒弯。
三戍渔阳再渡辽,騂弓在臂剑横腰。
匈奴似若知名姓,休傍阴山更射雕。
猎马千行雁几双,燕然山下碧油幢。
传声漠北单于破,火照旌旗夜受降。
朔雪飘飘开雁门,平沙历乱卷蓬根。
功名耻计擒生数,直斩楼兰报国恩。
陇水潺湲陇树秋,征人到此泪双流。
乡关万里无因见,西戍河源早晚休。
阴碛茫茫塞草肥,桔槔烽上暮云飞。
交河北望天连海,苏武曾将汉节归。
三戍渔阳再渡辽,骍弓在臂剑横腰。匈奴似若知名姓,休傍阴山更射雕。
新秋来澎岛,风挂紫澜旌。又击中流楫,孤帆一叶轻。
天际微云抹,列屿睹峥嵘。莲花开瓣瓣,形势极纵横。
三十有六岛,荷盖田田擎。又如排衙状,拱卫自天成。
民贫缘土瘠,凋攰每呼庚。昔时人古朴,无怀葛天并。
祗今渐偷薄,诪张幻蚩狞。砂碛鲜稻麦,粱粟种高坪。
秋肥蒜脑薯,饔飧啜其羹。花无好桃李,草无香杜蘅。
珍罕荔杏果,谁识橘与橙。不闻云叫雁,不见柳藏莺。
衔泥渺紫燕,布谷绝鸧鹒。所产惟白鸠,雪羽照霜翃。
四面枕浩瀚,波涛淜湃声。人家田是海,缯网夕阳桁。
蟳蠘鲎海月,琐管螺蛤蛏。瑶柱西施舌,鲑菜几案呈。
龙肠龙虱类,水族万千萦。男女竞采捕,鲜薧供饪烹。
乾坤浮烟雾,日月失阴晴。台飓巽二烈,昼夜雷轰轰。
天鼓挟鼍吼,魂梦骇怦怦。怒潮掀白马,地轴翻鳌鲸。
舟帆来往断,缓急阻水程。忽然霏卤霰,海雨洒低薨。
沾衣黴黕黮,嘉种萎叶茎。风土殊恶劣,士女半伧儜。
四宅既已隩,抚字慎权衡。强宗思拔薤,芟刬搜棘荆。
鞭蒲戒微眚,教勉先父兄。颠连岂隔膜,痛痒切孩婴。
东南雄锁钥,半壁天外撑。萑苻防恣肆,重镇卫以兵。
楼船频下濑,不坐细柳营。朝廷设文武,部署规模宏。
所贵冰渊懔,夙夜惟励精。敢恋黄紬被,放衙动讥评。
代庖笑越俎,缇油荷宠荣。别乘传车至,儿童竹马迎。
何以报知己,何以慰苍生。不网珊瑚树,休贪金满籯。
喜逢秋正熟,蔀屋乐丰荣。公堂跻朋酒,蔼蔼纷兕觥。
狂澜回砥柱,波不扬匉訇。苍茫云水阔,无复哀鸿鸣。
春至金河雪似花,萧条玉塞但胡沙。晓来重上关城望,惟见惊尘不见家。
寺钟初动来天风,枯林宿鸟归飞中。欲行不行贾胡子,得过且过寒号虫。
日望长江流浩浩,夜听更鼓声逢逢。明发扁舟泊沙嘴,潇湘南去愁烟空。
寒食萧条野望阴,一枝筇竹日行吟。出尘笑我烟霞骨,逝水还谁日月心。
薇蕨长时知雨足,鹧鸪啼处怨山深。连年烽火何尝息,残烧而今尚满林。
谈空一纪馀,重出访岩居。
身是汾阳嗣,囊惟郭璞书。
公侯倒屣后,泉石结茆初。
山顶收榛栗,经秋信莫疏。
紫翠台临宛削成,春筵迟我此宵情。鳌灯海上连三岛,渔篴波间弄一声。
暖入玉壶冰渐解,香生兰渚酒初倾。倚阑恍挟飞仙辈,畅饮中天对月明。