不眠行绕石池吟,月色如银夜正深。
山路无风枯叶静,时闻露滴响空林。
吾从骥足杨茂卿,性灵且奇才甚清。海内方微风雅道,邺中更有文章盟。扣寂由来在渊思,搜奇本自通禅智。王维证时符水月,杜甫狂处遗天地。流水东西岐路分,幽州迢递旧来闻。若为向北驱疲马,山似寒空塞似云。
要衣须破束,欲炙须解牛。当年不快意,徒为他人留。百岁之约何悠悠,华发星星稀满头。峨眉螓首聊我仇,圆红阙白令人愁。何不夕引清奏,朝登翠楼,逢花便折,闻胜即游?鼓腕腾棍晴雷收,舞腰困褭垂杨柔。象箸击折歌勿休,玉山未到非风流。眼前有物俱是梦,莫将身作黄金仇。死生同域不用惧,富贵在天何足忧!
明星何熠爚,绛云何葳蕤。
辉海万楼台,下此凤凰雏。
窈窈西樵山,比之藐姑射。
神人凝雪肌,餐风影空碧。
雅步汉宫仪,雅奏广陵散。
逢场留白头,谁怜幽情满。
复命无由责在身,可堪甘旨误慈亲。
飘零殊异三年宦,遗肉知存愧饿人。
远过张正见,诗兴自依依。西府军城暮,南庭吏事稀。
草檐宜日过,花圃任烟归。更料重关外,群僚候启扉。
远别悠悠白发新,江潭何处是通津,潮声偏惧初来客,
海味唯甘久住人。漠漠烟光前浦晚,青青草色定山春。
汀洲更有南回雁,乱起联翩北向秦。
少小听歌怕唱愁,一声楚尾与吴头。
如今身在伤心地,但见春光莫上楼。
小阁宽如掌。占螺浦、山川夷旷。千奇万状。见云烟收放。
更永夜、风生明月上。用取真成无尽藏。谁共赏。徙倚抚、危栏吟望。
邻蛩深夜语幽幽,犹此尘埃一敝裘。
甘菊已荒归栗里,蒲萄堪醉胜凉州。
知心海上千年鹤,极目云间五色楼。
白发正殷松柏念,不因泉石老斯丘。