贪得不知义,流风紊四维。
珪珇实盲昏,黥髠亦觊窥。
谅非跖蹻才,竞揭椎埋旗。
巨猾肆滔天,小丑争攘欺。
立国计安出,顾无以家为。
三州破竹势,吏卒伤挠隳。
越人竟何能,非复慰佗时。
壶箪迎王旅,克捷剑之湄。
闽府幸宴然,一毫未尝亏。
噫吾有以待,致尔由他歧。
残蘖失追袭,诸将咸思归。
勉哉方伯职,力拯邻邦危。
漳滨拏未解,蜂蝎生武夷。
姑息倒囷藏,谆复行文移。
近事苟目前,远忧那敢知。
天运未太平,佛力亦其微。
武夫勿告劳,儒冠须出奇。
知人与安民,此责诚塞之。
夜凉天地疑无暑,雨过溪山都是云。野色每从楼上得,秋光肯向市中分。
凭谁唤起篴三弄,容我借来鹤一群。定有仙人沽酒醉,海波新染白榴裙。
句芒司春懦不职,纵使玄冥氧凌轹。三冬肃杀归尔时,长物岂容长凛慄。
北风吹水冰成梁,急雷盖地云翻墨。坐令贫士高掩扃,安得重裘代絺绤。
春泥漫漫薪不属,破灶无烟愁四壁。饥吟拥鼻涕流澌,皲指结衣僵欲直。
水南水北多高士,去作达官金马客。朱门碧瓦照通都,耻著麻衣羡狐白。
问余何为不录录,反老抱关守甔石。十日春寒何所觊,坐想朝阳生屋隙。
愿将挟纩同斯人,杜陵大厦无由得。南荣炙背直万钱,燠燠此衣安且吉。
暂抛彭泽故园归,趁见春山笋蕨齐。不谓简书诚可畏,便寻渔钓欲重携。
故人念我勤车马,走笔题诗寄象犀。欲遣长须无以报,太牢滋味愧羹藜。
怀玉多年不易沽,价高留取作人模。胸中若使边生有,囊里何妨郑子无。
旴水源源明道派,闽山矗矗紫阳徒。蓝青以次须时用,方信须眉是丈夫。
雨雪雨雪,凄风如刀,我行中野,而无缊袍。
我寒我饥,谁复我知。
四无人声,但闻熊罴。
罴欲攫我,罴复夺我。
我身茕茕,进退不可。
进固难矣,退亦何止。
还望旧乡,远隔江海。
江波汤汤,海波洋洋。
我思我乡,死也可忘。
汉叶奕千载,中兴气益振。离照抚万方,天狼避紫宸。
泰阶无纤埃,青云翊缙绅。昊穹挺神秀,应期诞绝伦。
翩如凤峙岳,矫若龙翔津。铁冠指严威,白豸行嶙嶟。
投章失卫霍,抗劾无齐秦。犯颜一折槛,奋世独埋轮。
有时趋螭头,双履蹑星辰。风采动万乘,何言折大臣。
持斧出王郊,挥策向西巡。将帅谒马首,武士骑鲸鳞。
亭邀茐岭骑,幕遮轮台宾。羽檄夜交驰,旌麾昼纷纶。
龙庭间白日,天塞生阳春。万古斥卤地,能令风俗淳。
命驾旋直庐,行瞻帝城闉。黄华反使节,东山伤我神。
衣绣簪白笔,再睹汉仪新。窃从文翰场,气节凌秋旻。
许身报明主,图画惊麒麟。此志邈难嗣,伤哉难重陈。
市虎遂搆患,曾参乃杀人。冤颈在囹圄,日与囚傫亲。
风云凋壮志,衰谢谁当抡。明公立天衢,卓然持大钧。
宴桓遇苗公,脱难诚有因。鲍叔救夷吾,旷世孰为邻。
天地妙化育,宁辞刍狗仁。倾诚望舟楫,千载收沉沦。
良金山下忆重游,松桂森森曲径幽。歌彻采箫人未遇,一声猿鹤碧天秋。
缫得新丝白,将来织素缣。
自惭非锦绮,尚被舞人嫌。
一片伤心地,精忠气郁盘。风波诛大将,社稷痛偏安。
华表撑天立,灵旗照水寒。无劳铸奸党,恐使发冲冠。