看秋山万叠,晓日曈昽,参差相倚。画栋珠帘,卷高空清丽。
老桂香浓,洞箫声远,作瑶池佳会。露缀花梢,风摇鬓影,夜来凉意。
此景人间,几曾得见,月拥寒潮,无边云水。满酌天浆,宴鸿都道士。
秘诀长生,沧桑变化,对绮筵罗袂。尘世纷纷,残棋一局,谁非谁是。
马嵬坡外鬼燐红,零落杨花怨晚风。早识三郎终薄倖,何如常住寿王宫。
三十六年恃宠长,若论颜色亦秋娘。美人别有承恩法,一剪青丝便断肠。
宫闱忌讳竟全忘,明把唐皇作汉皇。添得香山好诗料,一篇乐府冠三唐。
破新正春到,五叶尧蓂,弄芳初秀。翦彩然膏,灿华筵如昼。家庆图中,老莱堂上,竞祝翁遐寿。喜气欢容,光生玉斝,香霏金兽。谁会高情,淡然声利,一笑尘寰,万缘何有。解组归来,访渔樵朋友。华发苍颜,任从老去,但此情依旧。岁岁年年,花前月下,一尊芳酒。
赵国地生毛,丛台野火烧。平原与马服,累累葬枯蒿。
饥乌啄冬雪,独雁号寒郊。有策无所用,拂拭千金刀。
岂闻萧王来,北发渔阳豪。昼卧温明殿,苍生正嗷嗷。
太息复何言,此身随所遭。
满酌劝君酒,劝君君莫辞。能禁几度别,即到白头时。
晚岫无云蔽,春帆有燕随。男儿两行泪,不欲等闲垂。
沧茫大荒外,风教即难知。连夜扬帆去,经年到岸迟。
波涛含左界,星斗定东维。或有归风便,当为相见期。
苍茫大荒外,风教即难知。连夜扬帆去,经年到岸迟。
霞屿风烟接渺溟,老仙万锸敞林扃。
峰前雁起湖云净,池面龙来海雨腥。
阅世僧间头黑白,游山客爽句丹青。
何缘飞去清源国,雨夜翛翛著翅翎。
圣皇昔御西内时,万机多暇乐雍熙。传宣廷臣近玉陛,赐坐转觉天颜怡。
亲调异馔出金鼎,八珍之味和羹糜。上尊九酲出天府,琼浆玉酪甘如饴。
内园朱樱新荐后,粲若骊珠光陆离。银罂翠釜递传送,阖室均得沾恩私。
当时感激荷荣宠,铭心镂骨无穷期。黄封题识最严密,洞庭春色何珍奇。
墨花如云注霜玺,龙香绕瓮犹淋漓。恍疑晴霞隐玄雾,朱文小篆蟠蛟螭。
尚书宝此弗敢置,锦笺玉轴加装池。虹光荧煌动四壁,坐觉雨露添华滋。
摩挲此卷倍增感,何幸深蒙圣主知。恩波浩荡比沧海,聊写悃幅成歌诗。
愿公什袭同拱璧,盛德荣名万古垂。
近天阶咫尺,云拥千官,动摇环佩。仙乐声高,似飘飖天外。
罗绮香秾,珠㙨光粲,看红妆千队。银汉低徊,月临仙掌,星垂华盖。
睹此繁华,古今应最,禁苑中此,夕同欢会。海上三山,与金茎相对。
宝马香车,九街驰逐,遍五城欣快。圣寿齐天,年年岁岁,嵩呼罗拜。