四明号狂客,紫宫遇谪仙。解龟得酒后,骑马似乘船。
灵根产自岭云深,高馆何因得共寻。茎有数岐唯一本,花皆纯洁验同心。
七弦每为王香操,九畹曾劳楚泽吟。若遇昔人应叹绝,玉枝连理在于今。
万缕笼烟讶许同,一竿摇漾泖桥风。王郎濯濯如春月,更在龙鳞凤翼中。
人穷往往咎文穷,历数前贤半此风。
春去林园乃啼鴂,秋来墙壁自鸣虫。
世悲工瑟如齐客,我叹好龙多叶公。
苦节期君类松柏,根能如石干如铜。
最忆高常侍,生平乐事饶。千金求騄駬,十院贮红绡。
古迹留三代,新声和六朝。湖头明月满,无夜不吹箫。
庖凤烹龙世浪传,猩唇熊掌我无缘。
只逢笋蕨杯盘日,便是山林富贵天。
稚子玉肤新脱锦,小儿紫臂未开拳。
只嫌岭外无珍馔,一味春蔬不直钱。
霜日知春有信归,腊前偷暖漏春晖。
北风也翦寒梢叶,吹作鹅黄乱蝶飞。
绍兴人物赵户部,身作长城护瓜步。
佛狸送死缘有人,援臂不侯得非数。
只今曾孙户掾公,吏能官政有祖风。
南山可摇判难夺,东海不冤阴有功。
吾州上了本曹印,谒帝明光当得觐。
秋风正紧送搏扶,九万程涂人莫问。
芥花菘莟饯春忙,夜吠仙苗喜晚尝。味抱土膏甘复脆,气含风露咽犹香。
作齑淡著微施酪,芼茗临时莫过汤。却忆荆溪古城上,翠条红乳摘盈箱。
日日南高峰,知我登小楼。
笑回紫翠面,擎献新鲜秋。
独将诗魂去,恣绕月胁游。
得句寄与渠,月姊不敢搜。
绝顶珥琼笔,仰空书银钩。
今晨招不来,开窗得孤愁。
折简呼屏翳,能为追亡不。