日日花开日日新,问天乞得自由身。
不知白发苍颜里,更看南溪几个春。
何曾一日不思归,请看诚斋八集诗。
到得归来身已病,是侬归早是归迟。
为爱东园日日来,未曾动脚眼先开。
南溪顷刻都行遍,更到东山顶上回。
天赐东园食实封,东山加赐在园东。
东山山色浑无定,阴处青苍晒处红。
残风剩雨故欺人,垂箔关窗护病身。
自拾荷花楷面汗,新将笋箨制头巾。
梅天笔墨都生醭,棐几文书嬾拂尘。
帽子一峰青可掇,隔墙不敢略开门。
曾忆东方千骑尊,羡君仍拥五熊幡。城西渑水能为酒,槛外云山可作门。
避舍盖公应自好,观风季子欲谁论。如闻台使豋临地,洗石重拈旧墨痕。
临江国城多侠儿,
明主何曾弃不才,书生飘泊自堪哀。
烟波东尽江湖远,云栈西从陇蜀回。
宿雨送寒秋欲晚,积衰成病老初来。
酒香菰脆丹枫岸,强遣樽前笑口开。
残暑时当尽,清风势自回。
重云韫日月,大雨挟风雷。
老树不自保,毇巢吁可哀!却愁新雁到,暮境更禁催!
风雨连三日,衰翁不下堂。
弄书聊自适,与世已相忘。
坼栗经霜饱,搓橙带露香。
地炉供小饮,亦足慰凄凉。
风雨从北来,万木皆怒号,入夜殊未止,声乱秋江涛。
渺然老书生,白头卧蓬蒿,闭门不敢出,裂面风如刀。
邻人闵我寒,墙头过浊醪;时哉一昏醉,新橙宜蟹螯。
新秋未再旬,月露已浩然。
放翁一幅巾,与影俱翩僊。
飞桥挂澄溪,幽窦鸣细泉。
开岁才俛仰,已近摇落天。
殊方久滞留,感此岁月迁。
归来看青灯,悄怆不得眠。
发根萧爽受微风,徙倚阑干月正中。
天宇了无云一点,城楼俄报鼓三通。
庭皋簌簌吹凋叶,江渚翩翩落断鸿。
回首人间尘土恶,骑鲸聊驻水精宫。