久别乖致书,暂喜能盍簪。访旧获新益,式契求友心。
半生绍箕裘,常恐力不任。栖迟就荒陋,孰使殷忧深。
溪光湛虚明,露气浮高林。虚斋坐超越,庶以开烦襟。
杯盘劳亲朋,幽赏难重寻。聊持合并乐,写作清夜吟。
高第由佳句,诸生似者稀。长安带酒别,建业候潮归。稚子欢迎棹,邻人为扫扉。含情过旧浦,鸥鸟亦依依。
十年心事两蹉跎,南北东西别恨多。今日樽前重把手,相看争奈白头何。
天下少知己,寒山多苦音。欲将千古事,赠子十年心。
前路风霜满,故乡烟水深。莫劳刘子骥,迟汝桃花林。
鲛人织出绡五色,冯夷不敢閟深泽。
闯得烛龙归崦嵫,横舒几占半天碧。
光绚列岑浮紫翠,琉璃倒蘸成琥珀。
何当乘风掣下来,并州快剪随意划。
制就诗囊百万个,分与江湖放吟客。
昨夜山风急,吹叶惊客馆。晨起闻雨声,未觉妨游览。
荷笠出孤村,行行雨渐缓。山峰与云峰,出没浑不辨。
夙爱岩谷奇,今喜道路坦。高吟兴悠然,委辔任山蹇。
原野遍氤氲,旭日遥峰展。空濛隔疏雨,众壑殊晦显。
山鸟高下鸣,倏见晴光满。雨气蒸为霞,赤焰横绝巘。
恨无良友俱,妙赏谁余道。
结交三十载,同游一万里。情为契阔生,心由别离死。
拜恩前后人,从宦差池起。今尔归汉东,明珠报知己。
钱塘人物尽飘零,
赖的斯人尚老成。
为朝元恐负虚皇命。
凤箫寒,鹤梦惊,
驾天风直上蓬瀛。
芝堂静,蕙帐清,
照虚梁落月空明。
山腰台殿倚江清,坐久松涛作雨声。寺古碑文多变灭,塔高铃语半分明。
神游碧落三山动,病阻篮舆五月征。拟待凉秋登绝巘,满川间看白云生。
风劲萧萧响,露滴个个圆。
坐看西山月,浑疑堕我前。