古风萧索不言归,贫贱交情富贵非。
世祖本无天下量,子陵何慕钓鱼矶。
世人何恶死,死必胜於生。
劳劳尘土中,役役岁月更。
大寒求以{左日右奥},大暑求以清。
维馁求以饁,维渴求以觥。
其少欲所惑,其老病所婴。
富贵拘法律,贫贱畏笞榜。
生既若此苦,死当一切平。
释子外形骸,道士完髓精。
二皆趋死途,足以见其情。
遗形得极乐,升僊上玉京。
是乃等为死,安有蜕骨轻。
日中不见影,阳魂与鬼并。
庄周谓之息,漏泄理甚明。
仲尼曰焉知,不使人道倾。
此论吾得之,曷要世间行。
赤日途中嚼冰雪,红尘城外见林泉。
一时邂逅犹快意,十载清閒我谢天。
生计何曾问有无,心安便是邵尧夫。
搀春菜奉清饕味,耐冻梅呈本相癯。
闭户茶香浮雪屋,推窗山影落冰壶。
终朝幸自无他事,忽听儿童报索租。
秋月朗耀秋风清,渔翁自歌还自听。却惭夜半留双睫,早为人间了六经。
贤圣当为天下极,何人不共此心灵。从前欲洗安排障,万古斯文看日星。
须知庖手有真如,合遣轮人笑读书。
拥褐蒲团深闭目,老人于此有工夫。
神龙跃溟海,天地生云雷。猛虎啸深谷,大风山木摧。
灵物固有象,烈士自有怀。经纶万物理,上与圣哲偕。
三光鉴丹府,百神司形骸。举手奠山岳,挥霍云雾开。
功成不受赏,长揖归草莱。嗤彼鼎彝业,琐琐何为哉。
骏马黑貂弓,悲歌燕市东。少年尚意气,不数古英雄。
侠骨穷逾壮,冰心老渐空。浮云无定所,舒卷任秋风。
少年易学老难成,一寸光阴不可轻。(争议:少年易老学难成)
未觉池塘春草梦,阶前梧叶已秋声。
青春的日子容易逝去,学问却很难成功,所以每一寸光阴都要珍惜,不能轻易放过。
还没从美丽的春色中一梦醒来,台阶前的梧桐树叶就已经在秋风里沙沙作响了。
长歌如茧丝,缫之不能断。丝断尚可续,歌长安可短。
短歌续长歌,歌长可奈何。愿学青松树,千年附女萝。