登楼一南望,淮树楚山连。见雁无书寄,归吴定此年。
浮空海岛隔尘寰,岛上真人握大还。夜半天鸡鸣日出,遥闻金佩晓珊珊。
月轮端似古人心,皎洁高深处处临。
纵在波涛圆缺定,照尘尘亦不能侵。
玉兔步虚碧,冰轮碾太清。广寒宫有路,桂子落无声。
晨起日色昏,村落隐轻雾。相将楼上来,豁然乾坤露。
晴高大岘云,秋远济阴树。海山何处归,万里如可步。
当塗当塗见,芜湖芜湖见。
八月十五夜,一似没柄扇。
万里辞吴会,经年滞越舟。两行乡国泪,独上海山楼。
飓母威难近,蛮云瘴不收。炎荒非我土,何事爱南游?
凭阑一望白云重,松竹萧森裛露浓。
树外连漓流不断,依稀如听秣陵钟。
溪水溶溶鱼唼唼,初上鸣桡木兰楫。雪羽䙰褷映倒光,晴光泛艳苍波阔。
剪断春绡碧似烟,花垂两岸浓相连。澄明镜里红妆浅,菡萏新容出水鲜。
风飘罗袖红丝蹙,山碧添愁眉半曲。悠悠玉浪浸春云,无穷柳色前堤绿。
久不登楼望,江天别样清。朔风寒有色,西日照多情。
木落山馀骨,村空水作声。倚窗看未倦,林月一轮明。