林风溪雨弄春阴,古屋凝寒午更深。
烟火萧条人迹断,自笼双袖听新禽。
小院春寒闭寂寥,杏花枝上雨潇潇。
午窗归梦无人唤,银叶龙涎香渐销。
春草平芜烟雨迷,秋千寂寞旧园池。
江南也是东风恶,花骨经寒瘦不支。
博山熏尽鹧鸪斑,罗带同心不忍看。
莫近栏干听花雨,楼高无处着春寒。
重楼燕子隔天涯,五柳阴疏未聚鸦。
十日春寒淹雨雪,几番风信到梨花。
横塘水长听莺处,小巷泥深卖酒家。
多少朱门咽弦管,沉香火底按琵琶。
人道春寒早系舟,楚山一夜雨浏浏。
此生削迹江边路,嫩绿纷红只自愁。
重裘逢二月,神手步芳林。残雪有余色,百花无竞心。
踏青苔影薄,禁火客愁深。倾耳碧溪畔,黄鹂迟好音。
去冬已立春,共喜春来早;今春寒过冬,却疑冬未老。
寒风凄且烈,渔舟多翻倒;不雨空阴晦,麰麦垂枯槁。
天意欲何如,恻恻伤怀抱!
腊尽期春至,春来寒更隆。凝云初漏日,舞雪又旋空。
惨惨阴生涧,重重箔护风。梅花消息近,应只在墙东。