二址玄门尽扫除,太虚寥豁月轮孤。
翻身直透威音外,著得狂花翳眼无。
自从五月入江城,犹滞故园三日程。万里驱驰还是客,百年行止总浮生。
夜来每系松楸梦,春到宁忘杨柳情。安得干戈不阻绝,归人搔首乐升平。
倚门新白发,原是柏舟心。芳草阶前色,青鸾□下音。
承家看结绶,作邑试鸣琴。即此为欢际,□池何处寻。
维扬淮海锡圭馀,雅爱焚香把道书。拙宦十年苍水使,论交半亩碧山居。
蠙珠总逐廉泉出,龙性真于俗态疏。任是风尘满天地,可能磨泐许公渠。
凌晨陟龟岭,诘曲怯跻攀。抚时岁聿暮,积雪蔽崇峦。
寒生危堑里,雀啼枯木间。绵衣犹恨薄,仆从衣俱单。
路旁有民舍,柴门掩空山。壮者散四方,老者卧草菅。
海宇多变故,徵求日未閒。营构一何急,边尘满汉关。
壑深水不流,我泪独潺湲。凭谁叫阊阖,早使阳春还。
日夜潮声送是非,一回登眺一忘机。
怜师好事无人见,不把兰芽染褐衣。
群盗方为梗,分符奏未宁。黄巾攻郡邑,白梃掠生灵。
尘土周畿暗,疮痍汝水腥。一凶虽剪灭,数县尚凋零。
理必资宽猛,谋须藉典刑。与能才物论,慎选忽天庭。
官品尊台秩,山河拥福星。虎知应去境,牛在肯全形。
旧政穷人瘼,新衔展武经。关防秋草白,城壁晚峰青。
破胆期来复,迷魂想待醒。鲁山行县后,聊为奠惟馨。
雨过晚凉生,楼中枕簟清。海风吹乱木,岩磬落孤城。
百岁几多日,四蹄无限程。西邻莫高唱,俱是别离情。
沧海去未得,倚舟聊问津。生灵寇盗尽,方镇改更贫。
梦里旧行处,眼前新贵人。从来事如此,君莫独沾巾。
边州八月修城堡,候骑先烧碛中草。胡风吹沙度陇飞,
陇头林木无北枝。将军阅兵青塞下,鸣鼓逢逢促猎围。
天寒山路石断裂,白日不销帐上雪。乌孙国乱多降胡,
诏使名王持汉节。年年征战不得闲,边人杀尽唯空山。