蒿目黄尘扰扰间,出门偶到鹤林山。仙花僧竹俱陈迹,白日青天祇自闲。
竹院闲来春正迟,箨龙犹自有孙枝。野夫岂识寻芳意,为爱光风面面吹。
鞦韆旧俗讲堂东,稚子相呼我半聋。莫对春风思拍拍,应随释氏说空空。
染红濡绿诗魂远,去国怀乡客意同。先冢纸钱投未得,几声啼鸟落花中。
一度清明了一年,温风袅袅雨班班。几家绣幰寻芳去,何处蹇驴驮醉还。
宿草新坟惊世短,落花流水占春閒。晓莺啼破松窗梦,缺月东南挂屋山。
近卜孟家邻,箪瓢不厌贫。关河今夜月,兄弟异乡人。
对酒伤春晚,思家入梦频。明朝又分手,客路孰相亲。
不识春风面,知从底处来。
红深桃靥破,绿静水帘开。
物外心常挂,人间事不谐。
从今江海去,无复世推排。
轻寒天气半晴时,陇麦畦桑绿渐肥。
谁与试烟传蜡烛,且谋沽酒典春衣。
东风门巷桐花落,流水池塘燕子飞。
吟罢不堪搔短发,杜鹃祇解促春归。
雪馆絮飞初散,冰池澌澌旋开。东君芳讯喜才回。
双胜好,春色上鸾钗。
堤畔和风报柳,溪头淑景催梅。宜春小字贴幽斋。
盘供饼、且与醉深杯。
青鞵藜杖破层云,胜日犹能眼界新。
窣堵已摧豪士手,狻猊犹现法王身。
寺藏松竹疑无地,路接烟霄不到尘。
车马憧憧城市客,举头相望几由旬。
柳南矫矫蛟龙骞,古诗古文高入天。奉试词场三十年,柳度夜夜魁星躔。
集英殿下听胪传,唱在第十众所冤。天岂恨汝月蚀篇,罚使独吟瘴海边。
中州近年栽木绵,春寒秋热气已偏。我心忧国身甚便,编排失手安足言。
敌窥淮汉蹂两川,君相不得高枕眠。古人度岭悲南迁,今人度岭如登仙。
端溪溪阔山无烟,长腰米白鲫鲩鲜。山媪采蕉蜑采蠙,羽檄不警徭赋蠲。
党碑诸贤昔往还,人士尽识洛水源。广文下马春风前,升堂讲书鼓鼘鼘。
远方朋来笈在肩,再拜愿预弟子贤。中庸大学玄又玄,商盘周诰非雕镌。
灯花两檐陈俎笾,一一口说手注篇。霜毫之笔云涛笺,墨香瓦滑不受研。
下岩古坑石柿填,千夫秉炬入戽泉。镵出一片紫玉砖,色如马肝鹆眼圆。
得之酬直不论钱,乍是对客寒无毡。