江中石屏滟澦堆,鳖灵夏禹不能摧。
深根百丈无敢近,落日纷纷凫雁来。
何人磊落不畏死,为我赤脚登崔嵬。
上有古碑刻奇篆,当使尽读磨苍苔。
此碑若见必有怪,恐至绝顶遭风雷。
告老吾君得挂冠,交亲犹肯问平安。连天秋色雁已过,满槛竹声风逗寒。
对客杯盘心共醉,催人节物岁将阑。但知适意山林去,不觉山头行路难。
告才吾君得挂冠,交亲犹肯问平安。
连天秋色雁已过,满槛竹声风逗寒。
对客杯盘心共醉,催人节物岁将阑。
但知适意山林去,不觉山头行路难。
关山月,关山月。
分景送征人,寒光射矛戟。
胡笳声断塞鸿惊,征人泪下思乡国。
暮景能几何,行役复行役。
薄命不由人,岂不愿休息。
江鄂访知旧,不遇悔浪出。
子舍寓严濑,逋负日夜迫。
老夫匪亲往,未易纾此急。
买舟更东下,赀粮费捃拾。
是时梅雨已,巨浪百谷集。
深江水气凉,古岸树阴密。
壮观足忘忧,飞泉落奇石。
晚拜先子墓,旧庐化榛砾。
恶邻肆焚燎,用意甚寇贼。
大木幸俱全,不至损茔域。
其人偶遇赦,罚不毫行一。
予亦持恕心,讵敢太刻覈。
标民陆续至,樵茗弛担笠。
杯酒先癃耄,幼稚与果核。
一僧独沾醉,座间具纸笔。
索诗苦不已,佳句岂易得。
松风杂滩声,睡醒残月白。
明发鼓征棹,矫首望青壁。
山川信佳哉,纡余绕崷崒。
何当即归来,于此筑书室。
识本色人须本色,臭味论心不论迹。
青莲居士浣花老,画像有人能画得。
非陈无己黄鲁直,看画题诗难落笔,
醉翁万代文章伯,中年偶堕滁阳谪。
琅琊山亭酿泉酒,翁心不醉醉宾客。
庆历朝廷天清明,谁张党论摇升平。
禽鸣不知人之乐,党论无乃犹禽鸣。
一时人乐从太守,交错觥筹送杯酒。
乐其所乐翁来思,宾客欢哗终不知。
既是宾客尚不知,画工焉得而画之。
彼弈者弈射者射,摇毫臆度丹青解。
醉翁醉态尚难摹,翁心乐处如何画。
皆山一曲吾能歌,童而习之今鬓皤。
翰墨世无苏老坡,奈此图中风景何。
楚宫夜半旌旗动,晓逐君王猎云梦。君王醉挽金仆姑,笑射双雕落飞鞚。
霜风猎猎吹白羽,狨鞍下时日未午。天上台高翠被寒,雨湿烟霏梦神女。
行云飞去不可留,却望阳台无处所。魂凝睇远烟凄迷,猿啼巫峡东复西。
江边猎火一万炬,貂裘醉拥君王归。章华千门复万户,侍女焚香迎辇步。
君心谁能念旧恩,忍泪悲啼不成语。愿寿君王一万年,常向阳台梦云雨。
山中雨乍歇,一夜瑶草长。风吹翠岩竹,下应石濑响。
时来展书坐,悠悠绝尘想。
蜀山峨峨连剑阁,百丈飞崖俯奔壑。逶迤鸟道出云中,江横石栈凌虚空。
行人未行先胆落,马足凌竞度还却。由来此路险莫当,王遵策驭如康庄。
未若人心有崎曲,眼前十步能摧毂。
矢心欲解浮名缚,海上林光汝最真。四百峰峦分我半,清风明月两閒人。