依沙宿舸船,石濑月娟娟。风起春灯乱,江鸣夜雨悬。
晨钟云外湿,胜地石堂烟。柔橹轻鸥外,含凄觉汝贤。
甫也诸侯老宾客,罢酒酣歌拓金戟。骑马忽忆少年时,
散蹄迸落瞿塘石。白帝城门水云外,低身直下八千尺。
粉堞电转紫游缰,东得平冈出天壁。江村野堂争入眼,
垂鞭亸鞚凌紫陌,向来皓首惊万人。自倚红颜能骑射。
安知决臆追风足,朱汗骖驔犹喷玉。不虞一蹶终损伤,
人生快意多所辱。职当忧戚伏衾枕,况乃迟暮加烦促。
明知来问腆我颜,杖藜强起依僮仆。语尽还成开口笑,
提携别扫清溪曲。酒肉如山又一时,初筵哀丝动豪竹。
共指西日不相贷,喧呼且覆杯中渌。何必走马来为问,
君不见嵇康养生遭杀戮。
平生爱明月,岂以解烦燠。
及兹霜夜对,任使体生粟。
冰天凝绀冷,氛祲避不触。
煌煌七金徽,但挂寒斗曲。
萧萧瞀栖叶,悄悄鼾眠屋。
三更清到骨,乱以杯中绿。
风吹桃花西复东,雨打海棠零乱红。
可是春光即消歇,牡丹音信未全通。
久旷山水游,披图适心目。远岫云外青,清潭千丈绿。
芳尊集幽舫,春鸟鸣高木。茅屋是谁家,门无往来躅。
翰苑飞腾二十春,同乡同署更情亲。灯前对酒觥筹数,竹里联诗兴韵新。
梁苑延枚心不展,湘江吊屈叹何频。俄闻瘗玉桑园上,老泪潸潸为故人。
小窗一榻清于水,亲戚相看话久暌。
困带诗情投角枕,梦随梅伴策霜藜。
邻家落杵催樵爨,山寺分钟撼竹栖。
犯冷披衣卷帘立,小丹山在翠楼西。
一春烟雨暗荆扉,系马怜君共落晖。
酒琖香风吹月桂,砚池清露滴酴醾。
水中郭索嗔皆是,屋上慈乌爱亦非。
天道不移人自异,红尘飞上钓鱼矶。
新亭开石窟,远势借昆崙。天地双眸迥,沧溟一口吞。
公来席不暖,士死庙长存。忆昔干戈际,南征万马奔。
谁将儿女浪干情,春雨来时草又生。梦亦是真真亦梦,石泉槐火对清明。