程子读汉书,一字不轻过。诸葛隆中吟,乃独观大略。
处则为名儒,出则为王佐。殊途而同归,卷舒无不可。
拙哉边孝先,碌碌将何作。
数椽茅屋野人家,落落疏篱一径斜。山雨欲来林鸟寂,蜻蜓飞上水荭花。
田家始筑场,禾黍刈成束。老农知稼穑,护惜甚珠玉。
日暮牛羊返,濈濈角相属。稚子合柴扉,茅檐映炊烛。
席地少长集,新味野蔬足。早晚官赋完,坦然脱荣辱。
人声稍渐歇,鸡犬眠亦续。淡月入村来,园林静寒绿。
客边寒食似来朝,游兴今年觉尽消。
逆浪相邀湖上楫,卖饧何处市中箫。
故山草长迷新鬼,别院花闲伴阿娇。
为问前期知近在,春风春雨更迢迢。
瑞雪落纷华,随风一向斜。地平铺作月,天迥撒成花。客满烧烟舍,牛牵卖炭车。吾皇忧挟纩,犹自问君家。
风云快约千丝雨,天地空无一点尘。晓树放开花意思,夜窗添起月精神。
鹦鹉杯中未觉贫,寒凝酒面不成鳞。何如飞上参军鬓,与恼红楼歌舞人。
城郭淡无役,书签颇自娱。不知天下事,且作古人徒。
岁月词章老,风尘志气孤。名山如可托,蓑笠谢江湖。
出游蹑城皞,聊使殷忧廓。
迥瞰楼阙重,周览河山错。
候禽音尚微,初林荫犹薄。
密烟生近堤,倾曦澹远落。
潜盘狎胜引,且复娱斟酌。
快意当遗形,所在即丘壑。
今年寒较早,十月雪霏霏。
冰渚鱼深逝,风林鸟倦飞。
家人催买炭,客子虑无衣。
便好骑驴过,羊羔酒正肥。
久不登楼望,江天别样清。朔风寒有色,西日照多情。
木落山馀骨,村空水作声。倚窗看未倦,林月一轮明。