绝粮缺酒两堪悲,宁可无杯不可饥。
谩有黄花供老眼,正无红粒续晨炊。
太官羔酒何须羡,朝士茱萸亦谩思。
聊与重阳添故事,不妨乞米赋新诗。
此行不必话离愁,且举匏樽醉几筹。
天下岂无山可买,男儿当与国分忧。
剑辞星匣边风凛,船驾云帆海月流。
莫道读书无用处,读书方有用兵谋。
华节倏云逝,流芳尚可怜。
分明婉娈日,不计别离年。
听燕语檐隙,看絮舞楹前。
匪无合欢草,幽忿谁能蠲。
屈指年华四十三,归来憔悴百无堪。远怀未得生前遂,俗事多因困后谙。
百亩桑麻负城邑,一轩花竹对烟岚。纷纷世态终休论,老作山家亦分甘。
人生更代谢,阖辟为之机。盛衰无常理,生死乃其宜。
始来本自无,终往奚足悲。扰扰依形立,百岁以为期。
黾勉返吾初,俟命复奚疑。
那得工夫过一关,从空放下绝追攀。
松风不入是非耳,竹迳肯通人我山。
有问对谈惟莫莫,无心袖手只闲闲。
忽闻枝上灵禽语,似笑山翁痴复顽。
小桃花谢又花开,閒却当初玉镜台。为问白头花底鸟,刘郎去后几时来。
博士本秦官,求才帖职难。临风曲台净,对月碧池寒。
讲学分阴重,斋祠晓漏残。朝衣辨色处,双绶更宜看。
灵茅挺三脊,神芝曜九明。菊花偏可憙,碧叶媚金英。
重九惟嘉节,抱一应元贞。泛酌宜长主,聊荐野人诚。
结伴游黄山,良辰值暮春。
美景层层出,眼界日日新。
奇峰高万丈,飞瀑泻千寻。
云海脚下流,苍松石上生。
入山虽甚深,世事依然闻。
息足听广播,都城传好音。
国际乒乓赛,中国得冠军。
飞船绕地球,勇哉加加林。
客中逢双喜,游兴忽然增。
掀髯上天都,不让少年人。