优优至道贵居宽,休把浮名着意看。
身在九宵牢着步,些儿下了上应难。
五岭中间数仞亭,海云山月总关情。三千稷下诸姜客,十万胸中小范兵。
谈笑巳看功业就,指麾能使鬼神惊。先忧后乐平生志,须仗忠贞答圣明。
浮世即浮家,书车与钓车。
梦中行熟境,尘外立生涯。
篱落千丝柳,池塘两部蛙。
儿曹问家事,{左禾右罢}隔田花。
武帝横汾继大风,凤衔丹诏出关中。神羊高固能升铎,金马杨庄解荐雄。
苜蓿未移沙苑雪,葡萄终引馺娑宫。十年留滞周南客,梦入长杨看射熊。
自从别京华,我心乃萧索。十年守章句,万里空寥落。
北上登蓟门,茫茫见沙漠。倚剑对风尘,慨然思卫霍。
拂衣去燕赵,驱马怅不乐。天长沧洲路,日暮邯郸郭。
酒肆或淹留,渔泽屡栖泊。独行备艰难,孰辞干鼎镬。
皇情念淳古,时俗何浮薄。理道须任贤,安人在求瘼。
故交负奇才,逸气包謇谔。隐轸经济策,纵横建安作。
才望忽先鸣,风期无宿诺。飘飖劳州县,迢递限言谑。
东驰眇贝丘,西顾弥虢略。淇水徒自深,浮云不堪托。
吾谋适可用,天道岂辽廓。不然买山田,一身与耕凿。
波撼盂城,气蒸淮楚,千顷汪汪。虚无空阔,彷佛似潇湘。
阵阵凫鹥散乱,任渔艇、短曲无腔。微茫里、昼眠估客,风送牙樯。
岁岁叹沧桑。波臣怒、如今不受堤防。秋风瓠子,何处稻粳香。
斗大孤城国士,可曾见、湖内珠光。金堤上,鸠形鹄面,泪落苍茫。
啼痕宛似幽兰。露华残。正是相思,哀雁叫云端。
团扇恨,分镜泪,向谁弹。方寸容愁,寂寞倚阑干。
诗酒无穷乐,功名陌上尘。
息心长寿药,瞑目后生身。
白日一回梦,青山万古春。
不知天地里,谁是悟空人。
西风先到岩扃。月笼明。金露啼珠滴翠,小银屏。
一颗颗,一星星。是秋情。香裂碧窗烟破,醉魂醒。
醉痕深晕潮红。睡初浓。寒食来时池馆,旧东风。银烛换。月西转。梦魂中。明日春和人去,绣屏空。