水面贴轻阴,趁午风,斜斜整整飏去。掩映蛤窗晴,浑无定、挨著半边柔橹。
才平又侧,几番低浸杨花渡。绿波如缕。尽藻纲莼丝,兜他不住。
遮来一剪江痕,又带著斜阳,添长几许。迢递隔樽前,清阴小、落在落红流处。
情浮性薄,蘸烟铺水轻轻度。女儿秋浦。怕一片低迷,压醒鸥鹭。
惹得诗名遍九州,酒徒棋伴半公侯。
离骚甘隐鱼鳞屋,乐府多传鳷鹊楼。
醉叶几窠藏菊径,蠹荷三亩护渔舟。
中原应有楼兰国,空锁吴钩到白头。
风摇庭树云拍天,雪花乱抛如翦绵。
举头三日不见日,屋檐已欹街已填。
富儿围炉笑浮颊,坐绕笙歌飞酒船。
儒生屈膝冻欲死,犹呵秃笔书长笺。
诗成吟哦不知了,儿饥索饭厨无烟。
太平君子万民父,身居天上心民边。
重怀长安桂玉费,急飞宸翰蠲屋钱。
门前卖报走如水,家家顶祝神霄仙。
小人犹有负暄见,轻繇薄税今当先。
楚人得弓未为人,愿将此施均八埏。
外合中函四顾平,大明东出月西生。莫言直上难回首,千仞峰头踏地行。
灵湫注目一时同,绝顶孤攀似发蒙。历历蜗庐迷远近,依依蚁垤抱西东。
穹青一色秋无价,积水千寻日耀空。振袂无言聊引望,海天云尽见飞鸿。
身后有余忘缩手,
眼前无路想回头。
秋兰兮青青,得道兮如素。
娟娟兮好修,行隐隐兮不渝。
夫人兮孰怀,美兰何为兮睹处。
秋兰兮英英,含章兮自明。
山中兮无人,其与谁兮晤倾。
悲复乐兮乐复悲,怅来者兮不可期。
悲莫悲兮有所思,乐莫乐兮心相知。
赠子兮杂佩,朝能来兮夕能会。
暮雨兮生愁。心缭{左忄右戾}兮何能唧。
讯苍苍兮如何,天不语兮云嵯嵯。
吐琬琰兮自通,宛清扬兮山阿。
望美人兮不来,具寥寥兮浩歌。
云裾兮风裳,引沆瀣兮朝阳。
澹自乐兮僾尚羊,岂无人兮而不香。
雨后前溪两岸平,云归向晚一天晴。炊烟直上风初定,瀑布高悬山欲倾。
驱犊缓鞭防路滑,钓鱼收艇倚桥横。贫家茅屋真堪羡,偏有铜壶滴漏声。
迎年何事更争新,怪底真成海外春。花历三时如热客,蓂开五叶俨浮尘。
幽姿岂必誇颜色,艳景难教信隐沦。输与寒梅仍应候,孤芳不肯早呈身。
才从东鲁来,又向东鲁去。珊珊珂马出津桥,炯炯霜花照青署。
人生不愿多得钱,亦不愿有负郭二顷田。但愿携书向东鲁,日与圣门孙子相周旋。
杏坛花暖鸣素弦,舞雩高咏春风前。况君又饱公家粟,书中吏隐真神仙。
嗟我京华长作客,侍从无才竟何益。几年欲作东鲁游,尘土吹人行不得。
因君归去起遐瞻,泰岳岩岩倚天碧。