十二金钗对对铺,三千粉黛腻如酥。
君王莫道六宫丑,一个西施已坏吴。
君不见泰山高高梁甫在其半,古来封坛禅地无宫馆。
崖崩壁坼铁锁断,秦碑汉碣何人看。自从生人开九州,九十六帝行权谋,虎豹啖食龙蛇忧。
朝翻暮覆作云雨,立谈坐笑生戈矛。鬼神来往仙不死,尘埃万变扶桑流。
君不见田疆论功争二桃,齐门三丘埋野蒿。又不见鲁连辞赏轻千金,却秦救赵何雄豪。
眼前无人辨曲直,身后声名更何益。拂袖空怜蹈海心,护车枉负排山力。
梁生五噫歌莫哀,东绝梁甫观蓬莱。千年云开锦绣壁,五色日抱金银台。
瀛洲方丈列仙占,文成五利何能验。徐生入岛竟不回,博士儒生尽坑堑。
我吟梁甫君振衣,世路崎岖多是非。琅玕芝草海岱曲,钓竿拄杖从今归。
君来路,我归路,路上风光君细数。总来十八短长亭,一日一亭君莫苦。
宫馆贮娇娃,当时意大夸。艳倾吴国尽,笑入楚王家。
月殿移椒壁,天花代舜华。唯馀采香径,一带绕山斜。
朔雪炎风共此年,中原父老亦堪怜。竖儒屡遣祈求使,大将空持杀伐权。
忠谊有碑书大节,奸邪无面见重泉。至今宰木犹南拱,遗憾西陵是墓田。
赤壁不改色,汉江依旧流。二龙争战后,风月属扁舟。
幽兰采罢佩缤纷,忆得微辞善讽君。清怨瑟堪弹夜月,细腰宫亦梦朝云。
天低沔口来鱼媵,帆转湘南出雁群。曾见长沙尊傅礼,汨罗沈尽贾生文。
浮萍各自飘,折简不烦招。知有五千字,来从丁卯桥。
埋名已东郭,访古尚南朝。想借天人供,禅房慰寂寥。
雨去云来十二峰,渚宫楼阁暮重重。
细腰无限空相妒,不觉瑶姬梦里逢。
五斛青螺一日销,迷楼深贮万妖娆。
众中谁解留车驾,风浪如山莫渡辽。