寒食萧条野望阴,一枝筇竹日行吟。出尘笑我烟霞骨,逝水还谁日月心。
薇蕨长时知雨足,鹧鸪啼处怨山深。连年烽火何尝息,残烧而今尚满林。
妖星去年落,鼠穴一时清。小丑何足数,岁登百室盈。
愿戒兵犹火,相期政皆平。帕首靴刀者,本来一书生。
南山古陆海,耕作半流人。扰之而为贼,祸患相频仍。
千里天安地,安危仗大臣。但能择守令,黄巾皆良民。
苦林无停阴,积石无还流。
葵藿变旦莫,蟪蛄疑春秋。
寸晷轻尺璧,神功宁九州。
仰思坐待旦,礼乐隆成周。
君子不可閒,努力崇嘉猷。
当思竹帛载,不为鬓发羞。
春晚北楼上,风多忘日暄。见花思酒客,望柳忆柴门。
高下城中屋,青黄水上村。谁知飘泊处,犹似触篱藩。
东南归思切,把酒且留连。再会知何处,相看共黯然。
猿啼梨岭路,月白建溪船。莫恋家乡住,酬身在少年。
露下凉生簟,无人月满庭。难闻逆河浪,徒望白榆星。
树绕孤栖鹊,窗飞就暗萤。移时宿兰影,思共习芳馨。
马首三峰近,林端万壑封。青天回落雁,赤日抱苍龙。
玉女时吹笛,仙人此种松。罡风何处断,忽听九霄钟。
落日照延伫,秋深沙塞间。天低疑近水,云动欲移山。
铅椠聊从好,弓刀敢就间。遥看点苍隼,千里片时还。
冠军亲挟射,长平自合围。木落雕弓燥,气秋征马肥。
贤王皆屈膝,幕府复申威。何谓从军乐,往返速如飞。