柳叶千枝复万枝,劝君惜取少年时。自从一闭风光后,云雨荒台岂梦思。
春山佳气多,白云满芳树。
幽径绝尘踪,落花映深户。
微雨洒林落,东风长兰步。
之子招不来,沧洲日将暮。
微凉风叶下,楚俗转清闲。候馆临秋水,郊扉掩暮山。月明潮渐近,露湿雁初还。浮客了无定,萍流淮海间。
寒夜独凭阑,徘徊看明月。如何咫尺间,故人相隔绝。
北风日以劲,古道无人行。阳坡树已黄,阴崖草犹青。
四时相代谢,谁为此枯荣。揽衣坐幽磴,下有流泉声。
听之不成调,挹之有馀清。悠悠京洛尘,污人头上缨。
西湖山下多奇石,师去今游乳窦峰。遥想石台登讲罢,野猿归洞鹤归松。
贫子语穷儿。
无钱可把撮。
耕自不得粟。
采彼北山葛。
箪瓢恒日在。
无用相呵喝。
秋日苦促短。
遥夜邈绵绵。
贫士感此时。
慷慨不能眠。
绕屋栽梅亦可人,最怜夏月绿阴清。
前村雨过山如洗,深径风来竹自鸣。
涤砚不嫌池水冷,写书受傍午窗明。
近吟未许人知得,且向梅边隐姓名。
船落黄泥与白沙,春光都在棠梨花。蜜蜂相喧作何语,日晚松阴报午衙。