白日湖上没,众山远苍苍。老农挈稚子,出户望牛羊。
孤烟起暮田,寒月下枯桑。负担粳稻归,言笑倾壶觞。
忧来驱我行,困来驱我睡。
文章堆案头,时复一开视。
岂能皆通说,偶然聊适意。
骏马骤平途,里程何足计。
万我罗目前,忽为尘所昧。
虎豹贵搜猎,狐兔从委弃。
五鼎虽共珍,闻名岂知味。
均此一卷书,今日与昨异。
求名无欲速,要当毕斯世。
古人不为经,言动人偶记。
悲哉汉诸儒,白首闇文义。
病倦扶危坐,起看天雨花。
蹇驴东野句,破屋玉川家。
勇羡穿篱犬,饥怜噪树鸦。
龙山云壑胜,冰柱忆刘叉。
田家三伏时,农务方未已。日中毛发焦,苦身事耘耔。
岂不愿休息,维草起宅矣。格泽古所无,力作犹难恃。
民生实在勤,艰难有如此。
田家无他望,所望在平畦。但恐终岁力,不得遂其私。
何哉造物者,亦得厚我施。夜来微雨过,使我菜麦滋。
登丘一以眺,秀色远参差。此时桃与李,岂乏好容姿。
顾予朴野性,独与此相宜。及时务耕作,那敢贪天时。
吾屋虽諠卑,颇不甚芜秽。置席屋中间,坐卧群书内。
横风吹急雨,入屋洒我背。展卷殊未知,心与古人会。
有客自外来,笑我苦痴昧。且问何为尔,我初尚不对。
强我不得已,起答客亦退。聊复得此心,沾湿安足悔。
驱黄犊,驱黄犊,黄犊牵车汗流腹。车中列列森刀枪,健儿畏死心怏怏。
乡村已虚耗,频年苦徵调。羽书忽到县令忙,官吏索车虎狼暴。
前驱出境后队迎,数十万钱送一程。大车折轮牸牛死,车长被挞空哀鸣。
里正敛钱到乡曲,乡民无钱卖其屋。租庸事重衣食轻,补疮剜却心头肉。
池阳官罢魏塘栖,网户封尘草没啼。破屋风摧梅影失,荒田露泣稗花低。
谁同韩偓夸雏凤,空忆乔公感只鸡。华屋山丘悲自昔,遗篇赖尔手亲题。
一棵老梅树,两个大桠叉。未结黄金果,先开白玉花。
儿笑真珠满盘碎,女疑荷叶雨中来。
道人心下无些事,三个柴头品字煨。