旧日吴王百尺台。万株杨柳是谁栽。阊门城外春阴里,多少将军繫马来。
晴日游丝乱入帘,夕阳更添酒家帘。
粥香饬白清明近,斗挽柔条插画檐。
风日春寒怯上楼,楼头烟缕拂帘钩。
相看瘦尽浑无奈,一种风流各自愁。
暂收宝髻与罗裙,结束吴儿两不分。夜夜台中陪御史,朝朝门外候将军。
曾逐东风拂舞筵,乐游春苑断肠天。如何肯到清秋日,已带斜阳又带蝉。
两两黄鹂色似金,
袅枝啼露动芳音。
春来幸自长如线,
可惜牵缠荡子心。
列立森严欲叩门。乍疑魑魅远惊魂。斜阳有意添工巧,横照奇峰似夏云。
崇崇北丘,其上有樗。
原校:远者以为梁,或者争以柱。
就而睨之,曾无事於欂栌。
呜呼木乎,其我於远者欤。
京尘漠无聊,客书闻报罢。
拔身众人後,载水千里下。
微装困无余,归马剧连跨。
邈无失时叹,抗举与俗谢。
但言废文学,从今益休暇。
诗书得穷搜,朋友可邀迓。
如解万里骏,脱去衔轭驾。
虽时念亲贫,叹息忽自诧。
已如婴儿啼,心在声不嗄。
悲乐于俗异,使我喜失诧。
吾闻百年生,暂就天地舍。
中间有逢遇,穷达何足讶。
譬之适时运,寒暑变冬夏。
炎凉忽焉殊,裘葛代相藉。
於身亦何预,时与外物借。
尝闻庄生言,中不怛外化。
逢鸡就知时,遇弹因求炙。
况持身售人,五羖岂真价。
士材嫌易知,女好固择嫁。
勉之时我过,酒贱衣可贳。
绿柳藏乌静掩关。鸭炉香细琐窗闲。那回分袂月初残。
惜别漫成良夜醉,解愁时有翠笺还。欲寻双叶寄情难。
藏乌:意同藏鸦。喻枝叶深茂。
“欲寻”句:用唐人红叶题诗典。