胜地无常主,高人自结庐。环门多水竹,混迹岂樵渔。
万卷连床富,群花向日舒。琴尊俱乐事,何羡府中居。
结发事君子,所愿永不移。君王况一顾,承恩上玉墀。
得奉万年觞,奚止共餔糜。人事有迁改,君心那可知。
蛾眉忽见妒,尘镜隐光仪。昔为金屋贮,今作玉阶悲。
秋风掩团扇,明月鉴重帷。促织鸣四壁,珠帘骨网丝。
深宫多乐事,妾自断肠时。去矣勿复道,时哉待来兹。
安得黄金百,重买长卿词。君恩谅可续,慰妾长相思。
腊尽初看秉钺行,春明已奏凯歌声。共言荒徼时将泰,喜见长缨事竟成。
蛮峒总知瞻北极,圣朝无复议南征。夜来风雨溪头急,疑是天河洗甲兵。
有所思,乃在大海旁。将何问遗君,明月更夜光。锦带缭五丝,薰以瑞麟香。
君心闻已变,焚之扬其灰。思君亦徒尔,覆水难重回。
恩情中道绝,日月有盈亏。长夜耿耿风凄凄,欲渡无梁当诉谁。
余视世间人,岂无兄及弟。荣瘁间同根,具迩殊廉陛。
式好任埙篪,名实不堪礼。宦达即齐名,参商逐旅邸。
闽海多贤豪,二老表林皋。诗书敦夙尚,水石美游遨。
友爱念弥笃,乡闾慕转高。辞荣乐丘贲,家声起誉髦。
令德宜寿岂,锦衣炫庭綵。同时荷紫纶,皇恩深若海。
锡服相辉鲜,素澹元无改。雏驹总凤龙,移忠未休怠。
粤徼已澄清,屏翰出江城。观风过海岱,齐鲁遍诸生。
风雨对床夜,池塘梦草情。教仕迭跻膴,黄发逮三旌。
日月其逝,岁不我留。有酒盈觞,难以解忧。
忧心如焚,迭用悲惧。春花既陨,夏叶空存。
秋飙入林,木叶萧森。寒蝉鸣树,感物悲深。
容华易衰,盛时难再。今我不乐,忽焉改岁。
为乐如何,有酒当歌。人之云远,别日苦多。
白马铁连钱,长安侠少年。仗剑去乡邑,结客多才贤。
名家推六郡,勇略冠三边。从军出陇右,应募赴河源。
长驱时自负,直捣每争先。胜算孙吴后,英声卫霍前。
横行绝沙漠,飞渡过祁连。旌旗摇汉月,笳鼓彻胡天。
久期清瀚海,时欲勒燕然。旋师歌入塞,奏捷颂甘泉。
岂慕山河赏,惟思竹帛传。国恩诚欲报,出门谢所牵。
丈夫志四海,岂私儿女怜。
五岭皆炎热,宜人独桂林。梅花万里外,雪片一冬深。
闻此宽相忆,为邦复好音。江边送孙楚,远附白头吟。
前者途中一相见,人事经年记君面。后生相动何寂寥,
君有长才不贫贱。君今起柁春江流,余亦沙边具小舟。
幸为达书贤府主,江花未尽会江楼。
天地道方否,人才散于野。遭时乃云合,岂有平生雅?
英雄造世宙,其才自天假。书或仅上口,名或不能写。
古来真英雄,屈指几儒者?文人习目论,动叹人才寡。
我自不英雄,奈何责天下!