不用长竿矫绣衣,南园北第两参差。
青山有约长当户,流水无情自入池。
岁久酴?縻浑欲合,春来杨柳不胜垂。
主人不用匆匆去,正是红梅着子时。
狄生臂鹰来,见客不会揖。
踞床咤得隽,借箸数禽入。
短后掬豹裘,犹溅猩血湿。
指呼索酒尝,快把长鲸吸。
半酣论刀槊,怒发欲起立。
北方老猘子,狂突尚不絷。
要须此慓悍,气压边烽急。
夜走追锋车,生斩活离级。
持归献天王,封侯稳可拾。
何为走猎师,日使群毛泣。
二八佳人细马驮,十千美酒渭城歌。
帘前柳絮惊春晚,头上花枝奈老何。
露湿醉巾香掩冉,月明归路影婆娑。
绿珠吹笛何时见,欲把斜红插皂罗。
轩裳大炉鞲,陶冶一世人。
従衡落模范,谁复甘饥贫。
可怜方回痴,初不疑嘉宾。
颇念怀祖黠,瞋儿与兵姻。
失身堕浩渺,投老无涯垠。
回看十年旧,谁似数子真。
孙郎表独立,霜戟交重闉。
深居不汝觌,岂问亲与邻。
连枝皆秀杰,英气推伯仁。
我従海外归,喜及崆峒春。
新年得异书,西郭有逸民。
?阳行先以《登真隐诀》见借。
?小孙又过我,欢若平生亲。
清诗五百言,句句皆绝伦。
养火虽未伏,要是丹砂银。
我家六男子,朴学非时新。
诗词各璀璨,老语徒周谆。
愿言敦夙好,永与竹林均。
六子岂可忘,従我屡厄陈。
吾学空门非学仙,恐君此说是虚传。海山不是吾归处,归即应归兜率天。
独上乐游园,四望天日曛。东北何霭霭,宫阙入烟云。
爱此高处立,忽如遗垢氛。耳目暂清旷,怀抱郁不伸。
下视十二街,绿树间红尘。车马徒满眼,不见心所亲。
孔生死洛阳,元九谪荆门。可怜南北路,高盖者何人。
惨澹岁云暮,穷阴动经旬。霜风裂人面,冰雪摧车轮。
而我当是时,独不知苦辛。晨炊廪有米,夕爨厨有薪。
夹帽长覆耳,重裘宽裹身。加之一杯酒,煦妪如阳春。
洛城士与庶,比屋多饥贫。何处炉有火,谁家甑无尘。
如我饱暖者,百人无一人。安得不惭愧,放歌聊自陈。
新结一茅茨,规模俭且卑。土阶全垒块,山木半留皮。
阴合连藤架,丛香近菊篱。壁宜藜杖倚,门称荻帘垂。
窗里风清夜,檐间月好时。留连尝酒客,句引坐禅师。
伴宿双栖鹤,扶行一侍儿。绿醅量醆饮,红稻约升炊。
龌龊豪家笑,酸寒富室欺。陶庐闲自爱,颜巷陋谁知。
蝼蚁谋深穴,鹪鹩占小枝。各随其分足,焉用有馀为。
人生一百岁,通计三万日。何况百岁人,人间百无一。
贤愚共零落,贵贱同埋没。东岱前后魂,北邙新旧骨。
复闻药误者,为爱延年术。又有忧死者,为贪政事笔。
药误不得老,忧死非因疾。谁言人最灵,知得不知失。
何如会亲友,饮此杯中物。能沃烦虑消,能陶真性出。
所以刘阮辈,终年醉兀兀。
不斗门馆华,不斗林园大。但斗为主人,一坐十馀载。
回看甲乙第,列在都城内。素垣夹朱门,蔼蔼遥相对。
主人安在哉,富贵去不回。池乃为鱼凿,林乃为禽栽。
何如小园主,拄杖闲即来。亲宾有时会,琴酒连夜开。
以此聊自足,不羡大池台。