此地何由见此城,伊州哈密竟谁名?荒村漠漠连天阔,众木欣欣向日荣。
灵凤景星争快睹,壶浆箪食笑相迎。圣恩广阔沾遐尔,夷貊熙熙乐太平。
胡马犯金微,将军出塞飞。艰难青海战,辛苦白登围。
坐作随金鼓,驰驱拥铁衣。羌胡无尽日,乡国几时归。
春晚北楼上,风多忘日暄。见花思酒客,望柳忆柴门。
高下城中屋,青黄水上村。谁知飘泊处,犹似触篱藩。
开梅山,开梅山,梅山万仞摩星躔。扪萝鸟道十步九曲折,时有僵木横崖巅。
肩摩直下视南岳,回首蜀道犹平川。人家迤逦见板屋,火耕硗多畬田。
穿堂之鼓堂壁悬,两头击鼓歌声传。长藤酌酒跪而饮,何物爽口盐为先。
白巾裹髻衣错结,野花山果青垂肩。如今丁口渐繁息,世界虽异如桃源。
熙宁天子圣虑远,命将传檄令开边。给牛贷种使开恳,植桑种稻输缗钱。
不持寸刃得地一千里,王道荡荡尧为天。大开庠序明礼教,抚柔新俗威无专。
小臣作诗备雅乐,梅山之崖诗可镌。此诗可勒不可泯,颂声千古长潺潺。
寒食萧条野望阴,一枝筇竹日行吟。出尘笑我烟霞骨,逝水还谁日月心。
薇蕨长时知雨足,鹧鸪啼处怨山深。连年烽火何尝息,残烧而今尚满林。
出游蹑城皞,聊使殷忧廓。
迥瞰楼阙重,周览河山错。
候禽音尚微,初林荫犹薄。
密烟生近堤,倾曦澹远落。
潜盘狎胜引,且复娱斟酌。
快意当遗形,所在即丘壑。
今年寒较早,十月雪霏霏。
冰渚鱼深逝,风林鸟倦飞。
家人催买炭,客子虑无衣。
便好骑驴过,羊羔酒正肥。
久不登楼望,江天别样清。朔风寒有色,西日照多情。
木落山馀骨,村空水作声。倚窗看未倦,林月一轮明。
冷淡生涯绊此躯,别无长具作时趋。怜君空抱连城璧,笑我徒为伏枥驹。
滞迹板桥依鸭荡,心随流水到鹅湖。那知海燕分飞惯,却也怀南似鹧鸪。
数椽茅屋野人家,落落疏篱一径斜。山雨欲来林鸟寂,蜻蜓飞上水荭花。