大桶双担新井花,松盆满泻莫留些。
剌头蘸入松盆底,不是清凉第二家。
红紫成泥泥作尘,颠风不管惜花人。
落花辞树虽无语,别倩黄鹂告许春。
波缓沤迟似让行,忽然赴岳怒还生。
东归到底谁先後?何用争流作许声。
病身兀兀意昏昏,急挂东窗避夕矄。
坐看云生还有雨,忽然雨止并无云。
湖上棠阴手自栽,问公更得几回来。
水仙亦恐公归去,故遣双莲一夜开。
诏书行捧缕金笺,乐府应歌相府莲。
莫忘今年花发处,西湖西畔北山前。
我昔少年日,种松满东冈。
初移一寸根,琐细如插秧。
二年黄茅下,一一攒麦芒。
三年出蓬艾,满山散牛羊。
不见十余年,想作龙蛇长。
夜风破浪碎,朝露珠玑香。
我欲食其膏,已伐百本桑。
(煮松脂法,用桑柴灰水。
)人事多乖迕,神药竟渺茫。
朅来齐安野,夹路须髯苍。
会开龟蛇窟,不惜斤斧疮。
纵未得茯苓,且当拾流肪。
釜盎百出入,皎然散飞霜。
槁死三彭仇,澡换五谷肠。
青骨凝绿髓,丹田发幽光。
白发何足道,要使双瞳方。
却后五百年,骑鹤还故乡。
莫怪归心速,西湖自有蛾眉。若见故人须细说,白发倍当时。
小郑非常强记,二南依旧能诗。更有鲈鱼堪切脍,儿辈莫教知。
恨无负郭田二顷,空有载行书五车。
江上青山横绝壁,云间细路蹑飞蛇。
鸡号黑暗通蛮货,(胡人谓犀为黑暗。
)蜂闹黄连采蜜花。
共怪河南门下客,不应万里向长沙。
(乔受知于吴丞相,而施州风土大类长沙。
)
九疑联绵属衡湘,苍梧独在天一方。
孤城吹角烟树里,落月未落江苍茫。
幽人拊枕坐叹息,我行忽至舜所藏。
江边父老能说子,白须红颊如君长。
莫嫌琼雷隔云海,圣恩尚许遥相望。
平生学道真实意,岂与穷达俱存亡。
天其以我为箕子,要使此意留要荒。
他年谁作舆地志,海南万里真吾乡。
龙锺三十九,劳生已强半。
岁暮日斜时,还为昔人叹。
今年一线在,那复堪把玩。
欲起强持酒,故交云雨散。
惟有病相寻,空斋为老伴。
萧条灯火冷,寒夜何时旦。
倦仆触屏风,饥鼯嗅空案。
数朝闭阁卧,霜发秋蓬乱。
传闻使者来,策杖就梳盥。
书来苦安慰,不怪造请缓。
大夫忠烈後,高义金石贯。
要当击权豪,未肯觑衰懦。
此生何所似,暗尽灰中炭。
归田计已决,此邦聊假馆。
三径粗成资,一枝有余暖。
愿君更信宿,庶奉一笑粲。