篷窗风急雨丝丝,闷捻(niǎn)吟髭(zī)。淮阳西望路何之?无一个鳞鸿至,把酒问篙(gāo)师。
迎头便说兵戈(gē)事。风流再莫追思,塌了酒楼,焚了茶肆,柳营花市,更呼甚燕子莺儿!
急风扑打着篷窗,细雨丝丝,愁闷难遣只有捻须思索,吟诗填词。西望淮阳,今日要到哪里去?盼不到一封书信来,端着酒杯向船夫问一个底细。
船夫一开头就说兵戈战事。告诉我风流已成往事,不要再去回忆追思,酒楼坍塌了,茶肆也被烧成灰,歌台妓院成了军营,往日的歌妓舞女再也找不到了。
闷捻吟髭:因为愁闷难遣,而捻着胡须思索吟诗。路何之:路怎样走。鳞鸿:即鱼雁传书,代书信。篙师:船夫。
柳营花市:喻指歌楼妓院,妓妇女居住。燕子莺儿:比喻歌妓。
田舍生涯在田里,家家种苗始云已。
俄惊五月雨沉淫,一夜前溪半篙水。
苗头出水青幽幽,只恐飘零随水流。
不辞踏车朝复暮,但愿皇天雨即休。
前来秋夏重漂没,禾黍纷纭满阡陌。
倾家负债偿王租,卒岁无衣更无食。
共君努力莫下车,雨声若止车声息。
君不见东家妻,前年换米向湖西。
至今破屋风兼雨,夜夜孤儿床下啼。
塘水汪汪凫唼喋,忆上江南木兰楫。绣颈金须荡倒光,
团团皱绿鸡头叶。露凝荷卷珠净圆,紫菱刺短浮根缠。
小姑归晚红妆浅,镜里芙蓉照水鲜。东沟潏潏劳回首,
欲寄一杯琼液酒。知道无郎却有情,长教月照相思柳。
十年旧鹤喜余亲,奇格跄踉信少尘。秪忆江湖俦侣隔,漫怜霄汉羽毛新。
虞罗蔽日虚施巧,仙路乘风不易驯。借问西池故鹓鹭,胡然茄下慕游鳞。
倚楼谁抱角弓悲,老去元方鬓已丝。梦草青春成往事,看云白日亦多时。
荆花历历垂新影,棣萼离离偃故枝。肠断鹡鸰偏作意,孤飞背立水烟湄。
赎死何由可百身,遗书犹足警来人。
当时珍重千金字,此日凄凉一窖尘。
天道固不言,化机恒自然。潜心悟至理,以默守吾玄。
回也岂诚愚,赐给徒为便。始知圣贤学,妙在心相传。
刘君事藏修,筑室文水边。焚香静对易,慕道尤精专。
为赋潜默诗,三复其勉旃。
献赋曾闻上玉京,还乡人羡锦衣荣。论交未可轻贫贱,托好由来儗弟兄。
万里云霄初发轫,半生湖海却驰声。何当便把丰城剑,且跨洪涛斩怪鲸。
自别罗浮岁几更,暗香疏影每关情。如今同醉东风下,人比梅花分外清。
浮云白日隔长安,远客多愁强自欢。草色莺声于越景,菊英兰露楚人餐。
心丹不逐风霜改,眼界应随宇宙宽。长对一樽歌复啸,欲将豪迈洗儒酸。