南登岳阳楼,北眺长安道。不见升平里,千山树如草。
骨肉在南楚,沈忧起常早。白社愁成空,秋芜待谁扫。
常闻诗人语,西子不宜老。赖识丹元君,时来语蓬岛。
寂寞海东头,殷勤贵客舟。如何经岁约,祇作数宵留。
清玩分行箧,高吟压小楼。更须谋再会,同醉菊花秋。
千里还经赤地连,老农作苦也堪怜。
来牟不复歌丰岁,荞麦犹能救歉年。
山色浅深秋泼黛,田毛上下晓披绵。
天公莫遣霜如雪,赤子嗷嗷要解悬。
白露滴江城,江声绕秋至。
心赏不在兹,幽芳渺难寄。
木叶号蝉悲,水荇潜鳞戏。
日气淡芙蓉,云阴生薜荔。
栖栖王子情,默默楚人思。
未及湘累醒,且共蓬池醉。
遥松起暝色,虚竹惊寒吹。
物往年序迁,情存风景异。
樵歌归影迟,新月忽在地。
将军此日建双旄,祅浸今年渐欲销。东海自然仍地险,南夷非复似天骄。
龙旗春动旋风汛,虎垒秋清枕夜潮。即见功成报明主,海王系颈尽来朝。
风波不动影沈沈,翠色全微碧色深。
应是水仙梳洗处,一螺青黛镜中心。
人情谁不爱飞雪,腊中再见尤奇绝。
对雪吟哦色即空,仙翁洞照无生灭。
既积既消还复飞,且飞且积俄又非。
了然不是坚牢玉,缅怀有感苏公诗。
谁知润泽工夫远,须索诗家为明辨。
香风天上亦飞花,较之穷腊功犹浅。
绿窗怯寒颦翠娥,穷儒忍冻不能歌。
何如制閫贤师师,賸喜嘉祥重婆娑。
鄮山妆点千岩白,全胜轻花飘细麦。
气和之庆非偶然,善政端由老邦伯。
古松奇石水潺潺,小小茅庵一两间。
野性自知难适俗,山林僻处且偷閒。
结发事孔颜,嚣嚣恣仰止。壮怀久拓落,一旦副知己。
儒冠不误人,况乃私天子。尧舜可再生,夔龙未终死。
中夜激衷肠,耿耿图国士。丈夫遇明时,功名安足比。
功名岂能捐,所保在廉耻。
临风把酒此何时,白首登临亦暮迟。
一片湖光寒日里,品题都是北来诗。