仆夫早严驾,吾行将远游。
远游欲何之?吴国为我仇。
将骋万里途,东路安足由?
江介多悲风,淮泗驰急流。
愿欲一轻济,惜哉无方舟。
闲居非吾志,甘心赴国忧。
尺蠖知屈伸。
体道识穷达。
人间百事述,渐老复何依?浊酒尘缘熟,蒲团戒力微。
雕虫技总懒,辨马学全非。更想人天乞,前身百衲衣。
往事今如此,前途巳可知。但求身健在,屡遇岁丰期。
自分为人拙,谁来问我痴。朝回高枕卧,梦见孝文时。
越罗与蜀锦,被体何其华。
豹胎与猩唇,适口良自佳。
佳美未必得,饱暖不可赊。
明通纸胜雪,乐昌墨如鸦。
更招南浦石,四友相宠加。
谩薰新宁香,时烹固陵茶。
萧然文字间,亦足为生涯。
山翁自爱缊袍宽,白发尤宜制鹖冠。蓬巷三年贫不病,竹书一箧老仍看。
䲭鸦乱噪丹枫晚,鸾凤稀来翠柏寒。渺渺江湖交友绝,空闻渤海沸狂澜。
寂寞穷秋对落英,柴门深曲隔车声。君平卖卜空身世,梅福为佣变姓名。
四海岂忘鸿鹄志,九州潜听蛰龙鸣。天涯处处同芳草,留待王孙伴客程。
独乘鹤驾去安之,俪美高堂彼一时。总角图诗多自授,荐筵蘋藻尚人知。
河山百里天书映,邑井千年母德垂。惟有沾襟身贵后,大夫无日不亲思。
孤月江上明,清光泛流水。北有愁思妇,南有游荡子。
荡子行未归,思妇安所止。姑老在高堂,贫贱复如此。
君行忽逾年,膏沐谁为理。妾心金石坚,不逐浮云起。
会合良未期,离乱何时已。君当复来归,妾当效同死。
凌风愿翱翔,扬波愿杭苇。再遂平生欢,被服纨与绮。