偶向人间脱骇机,玉池中夜自生肥。
据鞍马援虽堪笑,强饭廉颇亦未非。
道貌安能希睟盎?世缘但可付猗违。
它年不死君须记,曾在天津看落晖。
耐辱推颓百不能,居然老病住庵僧。
流年速似一弹指,更事多於三折肱。
庭树影中闻夜汲,邻机声里对寒灯。
沈诗任笔俱忘尽,酒户新来却少增。
绿波画桨浣花船,清簟疏帘角黍筵。
一幅葛巾林下客,百壶春酒饮中仙。
散怀丝管繁华地,寄傲江湖浩荡天。
浮世升沉何足计,丹成碧落珥貂蝉。
棹边蘸岸挼蓝水,篷外横空破墨山。
更著滩头一行鹭,此身真在画图间。
神仙岂易学,富贵不容求。百岁傥未尽,一樽差可谋。
钟鸣上方晚,桂发小山秋。处处多幽趣,攒眉勿浪愁。
赋性虽耽酒,其如老病身。
气衰成小户,醅浊号贤人。
疏广矜君赐,刘伶畏妇嗔。
兰亭独超绝,千载擅清真。
社醅又借醉颜酡,手挽邻翁作浩歌。
江月偏能照蓬户,京尘终不污渔蓑。
苦吟且复欹吾帽,对弈真当烂汝柯。
回首纷纷俱梦耳,人间何处有天魔!
神仙岂易事,富贵不容求。
百岁偿未尽,一樽差可谋。
钟鸣上方晚,桂发小山秋。
处处多幽趣,攒眉勿浪愁。
庖凤烹龙世浪传,猩唇熊掌我无缘。
只逢笋蕨杯盘日,便是山林富贵天。
稚子玉肤新脱锦,小儿紫臂未开拳。
只嫌岭外无珍馔,一味春蔬不直钱。
展开阅读全文
瘴雾三年恬不怪,反畏北风生体疥。
朝来缩颈似寒鸦,焰火生薪聊一快。
红波翻屋春风起,先生默坐春风里。
浮空眼缬散云霞,无数心花发桃李。
悠然独觉午窗明,欲觉犹闻醉鼾声。
回首向来萧瑟处,也无风雨也无晴。