风流意不尽,独自送残芳。
色作裙腰染,名随酒盏狂。
澹月倾云晓角哀,小风吹水碧鳞开。
此生定向江湖老,默数淮中十往来。
黑月在浊水,何曾不清明。
寸田满荆棘,梨枣无従生。
何时反吾真,岁月今峥嵘。
屡接方外士,早知俗缘轻。
庚桑托鸡鹄,未肯化南荣。
晚识此道师,似有宿世情。
笑指北山云,诃我不归耕。
仙人汉阴马,微服方地行。
咫尺不往见,烦子通姓名。
愿持空手去,独控横江鲸。
雨馀江清风卷沙,雷公蹑云捕黄蛇。蛇行空中如枉矢,电光煜煜烧蛇尾。
或投以块铿有声,雷飞上天蛇入水。水上青山如削铁,神物欲出山自裂。
细看两胁生碧花,犹是西江老蛟血。苏子得之何所为,蒯缑弹铗咏新诗。
君不见凌烟功臣长九尺,腰间玉具高拄颐。
其间绝品非不佳,张禹纵贤非鱼鲠。
元丰三年五月十一日癸酉,夜梦游何人家,开堂西门有小园古井,井上皆苍石,石上生紫藤如龙蛇,枝叶如赤箭。
主人言,此石芝也。
余率尔折食一枝,众皆惊笑,其味如鸡苏而甘,明日作此诗。
空堂明月清且新,幽人睡息来初匀。
了然非梦亦非觉,有人夜呼祁孔宾。
披衣相従到何许,朱栏碧井开琼户。
忽惊石上堆龙蛇,玉芝紫笋生无数。
锵然敲折青珊瑚,味如蜜藕和鸡苏。
主人相顾一抚掌,满堂坐客皆卢胡。
亦知洞府嘲轻脱,终胜嵇康羡王烈。
神山一合五百年,风吹石髓坚如铁。
莫怪归心甚速,西湖自有蛾眉。若见故人须细说,白发倍当时。
小郑非常强记,二南依旧能诗。更有鲈鱼堪切脍,儿辈莫教知。
君问西州城下事,醉中叠纸为君书。嵌空石面标罗刹,
压捺潮头敌子胥。神鬼曾鞭犹不动,波涛虽打欲何如。
谁知太守心相似,抵滞坚顽两有馀。
朱绂仙郎白雪歌,和人虽少爱人多。
明朝说与诗人道,水部如今不姓何。
右眼昏花左足风,金篦石水用无功。不如回念三乘乐,
便得浮生百病空。无子同居草庵下,有妻偕老道场中。
何烦更请僧为侣,月上新归伴病翁。