万事悠悠总逝波,人非物是旧山河。凤楼寥寂金莲步,燕馆荒凉玉树歌。
别浦春风开芍药,小亭秋色上藤萝。客怀正苦风涛恶,况复登临思转多。
薄醉冲寒跨驴出,霜木峥嵘村舍寂。野田无物饥鸱愁,溪路冻合凿冰汲。
新诗得意正森爽,朔云压脑转昏黑。初向驴子前头见,率然三点五点白。
不翼而飞何处来,塞空已并此身入。北极应摇斗柄注,东宿自张箕舌吸。
侧闻玄冥气不交,此时天上亦寒栗。研珠屑玉劳精神,被山冒岭费筋力。
上帝岂不乐无为,或言万姓乞膏泽。下界小臣同井蛙,仰窥妄以私意测。
道旁冻叟僵欲死,且愿被褐负暄日。
冻云同色坠飞霙,送腊迎春一岁成。
但见红花洗芳面,那闻黄竹度新声。
密移琼室祥光满,倒泻银河白浪平。
已属画师图此景,炎蒸相对卧桃笙。
我面不自识,我独知我心。欲古而不古,似今而非今。
读书不甚解,披画常摹临。无事且酌酒,有时还抚琴。
况遇好时节,花木有清阴。悠然禽鸟乐,我亦爱绿林。
静观皆自得,幸无尘俗侵。写意画图中,聊以开胸襟。
即时当行乐,何必问升沈。
陟彼此芒兮噫。顾览帝京兮噫。宫室崔嵬兮噫。民之劬劳兮噫。
辽辽未央兮噫。
柳阴荷锄归,豆荚未出土。呼儿夜饭牛,昨宵有微雨。
独坐贡闱里,愁多芳草生。仙翁昨日事,应见此时情。
石桥通曲港,三两聚人家。树密知村近,溪环觉路遐。
吴绵明似雪,越女艳于花。薄暮聊吟眺,山山隐晚霞。
切肉作羹,母呼进菜。侍侧劝餐,母匕不再。獭能报本乌返哺,夕膳晨羞阙供具。
母曰汝贫,毋以我故。加豆盈觞,匪行我素。俄焉空庭感风树,为丰为啬总不御。
吁嗟乎!儿无母哺哺于儿,抚兹怀棬双泪垂。
战城南,鼓声沸,胡阵如蛇前最锐。
三冲五合令转严,仰面看天斜日坠。
胡去不苦追,胡来不发矢。
大开阵角卧中军,凯吹如雷四壁起。