三江郡东北,古戍郁嵯峨。
渔子船浮叶,更人鼓应鼍。
年丰坊酒贱,盗息海商多。
老我无豪思,悠然寄醉歌。
扫园收槲叶,掊地甃塼炉。
幸有藜烹粥,何惭纸作襦。
君北游司并,我南适熊湘,邂逅淮阴市,共饮官道傍。
丈夫各有怀,穷达讵可量;临别一取醉,浩歌神激扬。
勋业有际会,风云正苍茫。
乱点剑峰血,苦寒芒屦霜。
死即万鬼邻,生当致虞唐。
丹鸡不须盟,我非儿女肠!
横塘南北埭西东,拄杖飘然乐未穷。
农事渐兴人满野,霜寒初重雁横空。
参差楼阁高城上,寂历村墟细雨中。
新买一蓑苔样绿,此生端欲伴渔翁。
东西两潮水,各向一川平。不作淄渑异,还疑谷洛争。
双龙骄欲斗,万马怒俱鸣。落似并刀剪,来添泮璧明。
波臣车毂击,越女棹讴迎。舟楫才将老,烟波计已成。
穴堪丹鲤出,天借白鸥盟。清泌衡门下,栖迟寄此生。
我昔魔宫㞐,所作无不获。魔事偶然止,亦得暂休息。
今我厌魔乐,皈心向空寂。魔仍不时至,分我清净席。
我自忽为魔,魔岂强我即。但令一切空,无縳亦无释。
魔当住魔天,我当安我宅。
钱郎坐我悬罄室,要我为作悬罄篇。我歌欲就须斗酒,君言室中无一钱。
空梁颇受落月色,北窗仅可凉风眠。门前黄叶霜如洗,刺促归来愧妻子。
已少成都学士裘,祇饶东郭先生履。挂壁蟏蛸寒欲堕,当门鸟雀时空喜。
自矜顾恺为前身,丹青在手终不贫。只愁妙画通神去,依旧能生釜底尘。
太史藏书所,西林古渡头。桥通千嶂碧,溪抱一村幽。
小径有时合,落花随意流。柳梢维不住,身是济川舟。
虚传消息到襄州,济胜唯应踏虎丘。金作嵾山空弄色,珠悬汉水不成投。
还凭摩诘诗中画,写作宗生卧后游。必待他年婚嫁毕,桃花烂却武陵舟。
大漠风尘使者回,片虹秋色故人来。高歌骤立荆卿发,万事都深阮籍杯。
闻道江湖新逐客,却论天地故怜才。誇君并马邢襄道,彩笔参差太麓开。