飞观百余尺,
临牖御棂轩。
远望周千里,
朝夕见平原。
烈士多悲心,
小人偷自闲。
国仇亮不塞,
甘心思丧元。
抚剑西南望,
思欲赴太山。
弦急悲声发,
聆我慷慨言。
高台多悲风,
朝日照北林。
之子在万里,
江湖迥且深。
方舟安可极,
离思故难任。
孤雁飞南游,
过庭长哀吟。
翘思慕远人,
愿欲托遗音。
形影忽不见,
翩翩伤我心。
南国有佳人,
容华若桃李。
朝游江北岸,
夕宿潇湘沚。
时俗薄朱颜,
谁为发皓齿?
俯仰岁将暮,
荣耀难久恃。
西北有织妇,
绮缟何缤纷。
明晨秉机杼,
日昃不成文。
太息经长夜,
悲啸入青云。
妾身守空闺,
良人行从军。
自期三年归,
今已历九春。
飞鸟绕树翔,
噭噭鸣索群。
愿为南流景,
驰光见我君。
君子防未然,已病更须学。不躁是良剂,忘思郎勿药。
饮食男女间,贤圣工夫约。寄语安身人,勿为病所缚。
含毫意不浅,微月上帘栊。门静吏人息,心闲囹圄空。
繁星入疏树,惊鹊倦秋风。始觉牵卑剧,宵眠亦在公。
爽气朝来万里清,凭高一望九秋轻。不知凤沼霖初霁,
但觉尧天日转明。四野山河通远色,千家砧杵共秋声,
遥想青云丞相府,何时开阁引书生。
我先落魄何所为,百年生计巢南枝。迎风吸露饮山渌,枕泉漱石吟新诗。
一丝不挂心自乐,澹然性灵学无学。洗耳熟听空山猿,知心更有空山鹤。
漫漫长夜何时晨,纷纷尘世何日清。餔糟啜醨难自强,独醒肯图千古名。
君不见严光片石生白云,江湖夜永秋水深。碧丝牵动潭底月,直钩钓断人间心。
不能捭阖与从衡,啸傲丘园养性情。燕雀安知鸿鹄志,麒麟终异犬羊生。
茅櫩雪霁书声远,楮帐风微梦寐清。但愿太平身健在,一犁春雨课儿耕。
春花秋月去如烟,浪迹渝州忽十年。厌说壮图成已往,尚馀豪气似从前。
扪心中夜常思过,载酒高楼便欲仙。富贵浮云非所望,闭门独自理残编。