荒鸡号何多,邻犬吠愈悍。
初迷纸窗隙,旋失布衾暖。
呼童户先启,走报雪且满。
为言果羞明,若尔真待伴。
须臾起孩稚,次第及衰懒。
索衣乱襦袴,取酒忘濯盥。
试观尚零落,骋目迷间断。
青黄倏衰白,陵谷置平坦。
灞桥欠驴蹇,剡曲无棹短。
有兴不可乘,摅词讵能诞。
野寺依林木,官园带芰荷。
饭蔬朝共集,尊酒晚成过。
岁月记游胜,礼容宽俗苛。
公能数倾倒,我得慰蹉跎。
水激风仍疾,山丛日易收。才欣稍妍暖,忽恐变飕飗。
久客奚多感,对兹真欲愁。无为尚絺绤,当复念衣裘。
不历闽山险,空云蜀道难。
有泉皆瀑布,无路不纡盘。
酒薄愁难破,诗成鼻为酸。
举头唯见日,何处是长安。
鸣鸠乳燕春闲暇。化作绿阴槐夏。寿酒舞红裳,睡鸭飘香麝。醉此洛阳人,佐郡深儒雅。况坐上、玉麟金马。更莫问、莺老花谢。万里相依,千金为寿,未厌玉烛传清夜。不醉欲言归,笑杀高阳社。
薄妆小靥闲情素。抱著琵琶凝伫。慢捻复轻拢,切切如私语。转拨割朱弦,一段惊沙去。
万里嫁、乌孙公主。对易水、明妃不渡。泪粉行行,红颜片片,指下花落狂风雨。借问本师谁,敛拨当心住。
行行重行行,我有千里适。
亲交爱此别,劝我善眠食。
惟君好怀抱,高义动颜色。
赠子青琅玕,结以永弗谖。
拭目仰盛德,洗心承妙言。
子道甚易行,易行乃难忘。
虚名织女星,不能成文章。
微君好古学,尚谁发予狂。
事亲见不足,择友知无方。
大圣急先务,君其爱穨光。
外将周物情,中不敦己道。
以客从主人,辨之苦不早。
行身居言前,悟理在意表。
苟能领斯会,大自足诸小。
勿念一朝患,勿忘终身忧。
忠诚照屋漏,万物将自求。
此道不予欺,实吾闻之丘。
群居行小慧,宴笑奉樽俎。
益友来在门,疏拙不见取。
谁不闻此风,去君鸿鹄举。
天色无情淡,江声不断流。
古人愁不尽,留与後人愁!
头尾接清淮,淮鱼日登网。
吴莼芼羹美,楚糟增味爽。
云谁得嘉贶,曾靡独为享。
乃知不忘义,分遗及吾党。
明明云间月,皎皎莫可指。
雄乌与牡兔,万岁不生子。
三旬後乃合,徒用成甲癸。
焉见下土物,长养各私己。
蛇蝎满窟隙,嗣毒自未已。
天地岂有意,盛德名不死。