运筹陈迹故依然,想见旌旗驻道边。
一等人间管城子,不堪谯叟作降牋。
天宝胡兵陷两京,北庭安西无汉营。
五百年间置不问,圣主下诏初亲征。
熊罴百万从銮驾,故地不劳传檄下。
筑城绝塞进新图,排仗行宫宣大赦。
冈峦极目汉山川,文书初用淳熙年。
驾前六军错锦锈,秋风鼓角声满天。
苜蓿峰前尽亭障,平安火在交河上。
凉州女儿满高楼,梳头已学京都样。
机心老欲尽,对客厌围棋。汝挟孤山授,唯容太傅知。
春堤几两屐,秋省一篇诗。便是饶归计,从人笑数奇。
柏台高卧白云秋,静者由来有蔡侯。识我姓名真倒屣,念君离合重登楼。
中天日傍长安出,薄暮云生大别愁。倘是五羊能见忆,莫辞双鲤向吴洲。
君是岐路人,女是父母身。父母业已许,那能不属君。
君今既玉折,女岂独瓦全。生当愧白日,死当快黄泉。
丹旐从东去,素旐从西来。两旐东西合,缠绵不得开。
黄蘖化为松,那知苦中久。十六项家女,千年周家妇。
君面女不知,女心君应得。不似郤家儿,仓舒浑未识。
团栾女贞树,煜若银河洗。不似韩凭木,将情作连理。
伯夷岂殷民,为殷表君臣。首阳一抔土,万古归其仁。
我欲竟此曲,此曲悲且长。结为金与石,融为冰与霜。
白石烂,饥为黍。兜鍪臼,干戈杵。男何耕,生远戍。女何织,生当户。
腰镰牧鸡豚,散走不复顾。尧舜邈,生不逢汤与武。
羲轮仓皇焉得暮,人欤鬼耶悲哉伍。
深山爱淳朴,况尔足书诗。鸡黍乡情见,蚕桑岁事宜。
不愁新酿乏,随分短筇支。是日蒋生径,唯应二仲知。
猗猗丛兰,芬于幽阻。彼美蘅杜,风所揄吐。芃芃禾黍,罹此暑雨。
槁实不恤,世有饥者。徘徊九方,靡即宁处。君子悦心,不在爵土。
嗟余已迈,归从兰所。
上方台殿白云深,处处旃檀有布金。法座嘘烟盘宝树,香池浴日满祗林。
凭栏一气河山合,振铎诸天帝释临。摇落登高吾不恨,已从初地变尘心。
丹诏求贤切,西行不可徐。
便乘天厩马,莫跨霸桥驴。
太白清平调,相如谏猎书。
定将新述作,一一寄田庐。