秋色浮江上,烟波共渺然。苍茫迷远渚,寥落向遥天。
折叶惊寒雁,飞花点钓船。伊人不可即,怅望水云边。
菊花三百六十种,处处名园花不同。
安得化身千百亿,一花著取一吟翁。
迷向途频转,登山日已西。林深泉石隐,野旷斗牛低。
畅饮纵谐笑,宵归更伴携。到城仍惜别,嘱约再攀跻。
曳杖踏残月,村鸡时一鸣。远山微见影,平野寂无声。
径暗沿溪入,阳光破雾升。轻寒人略健,缓步赏秋晴。
乐轩世俗文不工,场屋此生难遭逢。
百年饿死真可惜,人命只在田亩中。
远行直到西融州,客装收拾来归休。
江滩象窟百无忧,却陷人心危险头。
海上曾琚本亭户,日在公门骋词诉。
下乡老妪何大娘,小郎遗业孤女当。
主婚老妪贪聘资,将女嫁与曾琚儿。
女将三十年及格,依法卖田何所疑。
乐轩信已因信人,岂识两家俱不仁。
曾琚文约只要钱,钱被何偷反讼田。
牙绯县宰坐县亭,官是堂除岂不精。
老胥代判为纵横,知县依书那得平。
却监媒人宋五九,备钱还我钱何有。
提点八州刑狱使,重念八州冤曲事。
许人越诉榜通衢,有状不禁拦轺车。
轺车晓出平旦归,千人百人周四围。
车中呼入使者笑,观感人多涕沾衣。
笑者笑何意,吾不聪明渠不至。
感者泣何为,赴愬容易殊曩时。
文书山积难稽考,胥吏依前颜色好。
乐轩辞说如直弦,外台判下不改前。
州府监钱何妪还,吏人掌客生艰难。
因循六十日,公事无了毕。
胥徒去复来,索酒需财食。
乐轩一片杞菊怀,遂令奔走生尘埃。
春雨吹散春风回,奇花异奔相迎开。
百千阿堵何足道,呜呼何媪岂人哉。
叱散胥徒吾不取,抱琴横膝眠空斋。
出郊征骑逐飞埃,此别惟愁春未回。寒叶夕阳投宿意,芦关门向远河开。
蝉若与山深,深山不可寻。鸣虽应以候,听亦岂无心?
日暮林中送,人间枕上吟。岂惟处暑至,对此自沉沉。
弃家忽若遗,四海吴元常。轩冕安足轻,妻孥等毫芒。
古来惟仁者,有勇故莫当。枨也自多欲,此心焉得刚。
相君抱壮烈,慷慨志亦偿。徒悲萧长倩,屡折终堂堂。
子居真俗间,袖手每在傍。十载复相见,挂帆上潇湘。
我居卞峰颠,万仞凌穹苍。何时一茅屋,共结两道场。
十里桑麻百尺梧,山重水复一村孤。蓝桥自是神仙境,不在裴航事有无。
衡州之山多奇特,雁峰峙南石鼓北。周宣攻车不到此,佳名今古同烜赫。
长松翳阁神所栖,断碣欹墙人不识。侧闻李宽建自唐,风雨年年秋草碧。
凭临十里万家烟,远树撑天鸟飞没。其下绿净者湘江,左会蒸流环一玦。
我因行役过此邦,荆榛满眼尘满臆。跻阶便问合江亭,吊古心怆访遗迹。
韩张两人久不作,高文大章垂金石。剔藓循诵半模糊,发箧朗吟三太息。
小憩危亭日影斜,登楼一眺乾坤窄。文名山斗今几人,吾道南来溯正脉。
黄昏钟鼓催客卧,秋山月出寒江白。